Na een jarenlange strijd werd in 2009 vrede gesloten met de Tamil Tijgers. Sindsdien kent Sri Lanka de rust, die nodig was om het land weer op te bouwen, na de verwoestende tsumani, die aan meer dan 50.000 mensen het leven had gekost. Dat opbouwen is inmiddels aardig gelukt. Alles hier ademt een grote mate van vriendelijkheid en optimisme. Tot je je op de weg waagt. We hebben gelukkig de beschikking over een chauffeur c.q.gids, zoals hier gebruikelijk. Een behulpzame, goedlachse en spraakzame man, die ons met geduld en respect behandelt. Dat is niet zijn houding tegenover andere weggebruikers. Gezellig keuvelend laveert hij onze Toyota met hoge snelheid door de stroom van auto's, motoren, bussen en tuk-tuks. De strepen op de weg geven aan dat er ooit de gedachte heeft bestaan orde te scheppen in de chaos van het verkeer, maar dat idee is gelukkig geheel losgelaten. Een dubbele streep wil hier zeggen dat je dubbel zo hard moet rijden om je voorganger nog net voor die onoverzichtelijke bocht voorbij te gaan. Onze chauffeur haalt in op punten, waar zelfs een doorgewinterde Fransman toch even zou aarzelen en regelmatig keren we op slechts enkele centimeters van een aanstormende tegenligger weer terug naar onze weghelft. Al die tijd legt hij ons de fijnere kneepjes uit van de Sri Lankaanse politiek.
Ik moet hierbij ook de claxon niet onvermeld laten. Dat is veruit het belangrijkste onderdeel van een auto in Sri Lanka. Een kapotte rem, een lekke achterband, allemaal peanuts. Als de claxon weigert is het echter raadzaam je niet op de weg te begeven. Onze gids is een begenadigd claxonneur. De ervaring druipt er af. Met grote regelmaat bespelen zijn vingers de claxon om medeweggebruikers te waarschuwen, terecht te wijzen, te intimideren of te bedanken voor de voorrang, die ze hem eigenlijk helemaal niet wilden geven. Claxonneren als hij een zebrapad nadert kan, zo begreep ik na een paar dagen, verschillende boodschappen overbrengen:
- Ik heb je gezien; je kunt rustig oversteken
- Ik heb je gezien; als je het waagt een voet op het zebrapad te zetten rijd ik je plat.
- Ik zie helemaal geen zebrapad, maar ik heb al twee minuten niet geclaxonneerd
Maar goed, hij brengt ons veilig bij onze eerste bestemming: een klein hotelletje aan de kust, ten noorden van Negombo. Rustig strand, zwembad en behoorlijk wat vogels in de tuin. Voornamelijk kraaien overigens, de
house crow en de
jungle crow, maar later toch ook
bee-eaters, die boven de tuin komen jagen. En wat ander klein spul, waaruit al gauw blijkt dat het vogelleven hier volop kleur heeft. Ons verblijf ook, tot we de rekening krijgen waarop alle avondmaaltijden gefactureerd staan. Half pension, staat op onze voucher. We komen er wel uit, maar het zal niet de laatste keer blijken dat deze vergissingen plaatsvinden. Ik snap die Tamil Tijgers wel.
 |
| Scaly Breasted Munia |
 |
| House Crow |
 |
| Blue-tailed Bee-eater |
 |
| Common Myna |
Gepubliceerd met Blogsy
Toch fijn dat je weer heelhuids bent terug gekomen!
BeantwoordenVerwijderen