Sint overzee

November is hier niet de beste tijd om vogels te fotograferen. De mooiste zijn weg, het weer is grijs en ik vind het te koud. Het enige dat me warm houdt in deze tijd is de Pietendiscussie. Heerlijk. Geen enkele nuance bij beide kampen. En zo hoort dat in een discussie, die voornamelijk gevoerd wordt via de sociale media. Met enige weemoed denk ik terug aan mijn beginjaren als docent. Dat is heel lang geleden, ik weet het. Maar Sinterklaas was er al. Ik vond het leuk om daar in mijn lessen Engels ook enige aandacht aan te geven. Per slot van rekening heeft Sinterklaas ook in het Verenigd Koninkrijk een vaste plek. Althans dat vertelde ik mijn leerlingen. Nu zou je daar als docent niet meer mee wegkomen. Onmiddellijk zou dat op 32 mobieltjes gecontroleerd worden en Google zou mij meteen als leugenaar ontmaskeren. Dat kon destijds gelukkig nog niet. Oh, er waren wel wat twijfelaars, maar toen ik vertelde dat in het zuiden van Engeland uitgestrekte pepernootvelden waren en dat de bisschop van Myra daar altijd langsvoer om voorraden in te slaan voor zijn tocht naar de Lage Landen, was iedereen overtuigd.

Natuurlijk hebben ze aan de andere kant van het Kanaal ook Sinterklaasliedjes, dat hoort er bij. Ik beloofde mijn leerlingen dat ik de gitaar zou meenemen naar school en dat wij een les zouden besteden aan het zingen van de Britse liederen. Thuis sloeg ik ijverig aan het vertalen en een paar dagen later stond ik voor de klas met mijn krijtje de traditionele Engelse Sinterklaasliedjes op het bord te kalken. Ik had mij enige vrijheden gepermitteerd in de interpretaties, maar het resultaat mocht er zijn. Gezamenlijk zongen wij enthousiast de klassieker 'Zie, ginds komt de stoomboot'.

Behold how the steamboat is coming from Spain

The children are laughing, they don’t feel the rain

How joyful his horse jumps

Of its own accord

But I can’t help but wonder

Does it jump overboard

His servant is laughing and calling “watch out,

The sweet they get sweeties, the bad ones are out

They’re put in this bag here 

And carried to Spain”

How I wish I’d been naughty

For I can’t stand this rain

Het lijkt nu misschien ongelooflijk dat deze tekst zonder meer geaccepteerd werd, maar zelfs de vertaling van 'Zachtjes gaan de paardenvoetjes' deed geen wenkbrauwen fronsen.

Softly go the little horsefeet 

Triple, trapple, triple, trap

If it falls there will be horsemeat

Cripple, crapple, cripple, crap

Met droge ogen schreven de schatjes de tekst over in hun schriftje en zongen luidkeels mee. Geen kind dat mijn autoriteit in twijfel trok, geen ouder, die ongerust belde na de les. Nou ja, er zullen best sceptici tussen gezeten hebben, maar de status van docent was toen nog onaangetast. Dus ze zeiden niets. En daar maakte ik natuurlijk op een schandelijke manier misbruik van. Gouden tijden. Dat wel.