Hoogtijdagen

We worden weer afgeleverd bij de Platjan Border Post en onze Toyota staat er nog. We rijden een flink eind naar het zuiden en overnachten in Polokwane. Ons eigenlijke doel bereiken we pas de volgende dag: het Marakele National Park, schitterend gelegen in de Waterberg Mountains. Ik zeg niets over de incheckprocedure, behalve dat het redelijk snel verloopt. Na de slagboom gaan wij er weer echt voor zitten en rijden zachtjes het park in. Na tien minuten zien wij een auto langs de zandweg staan, waarnaast een jongeman geheel op zijn gemak een boterham staat te nuttigen. Zijn vriendin zit achter het stuur. Het is een stel uit Nederland, dat we zonet al bij de receptie gezien hebben. Wij stoppen even naast hem en zeggen dat het niet de bedoeling is dat je je auto verlaat, tenzij op een picknick plaats. We leggen ook uit waarom. Daar hebben ze bij de balie niets over gezegd, maar ik zeg niks over de incheckprocedure. Hij lacht begrijpend naar ons en zegt dat hij dit alleen even doet omdat he

Kwa Tuli Reserve, Botswana We gaan de grens over. Een wat slipperige zandweg van 20 km voert ons naar de grenspost bij Platjan. Daar verschijnt na een half uurtje vanuit Botswana een landrover, die ons komt ophalen. De toyota laten wij achter bij de politiepost. Hoe klein de grenspost ook is, het stempelwerk wordt ook hier serieus genomen en met de juiste papieren stappen wij in, om vervoerd te worden naar het Kwa Tuli Nature Reserve. Het ' tented camp' ligt op een eiland in de Limpopo rivier en is slechts bereikbaar via een lange, wiebelige hangbrug. Het reservaat wordt beheerd door 2 gepassioneerde vrouwen van rond de 60, Helena en Judi, die hier 5 jaar geleden aan begonnen zijn als een soort ' semi-retirement'. Helena is biologe en heeft in haar jarenlange carriere in Zuid-Afrika veel ervaring opgedaan in het wildbeheer. Zij zit vol enthousiaste verhalen en wij horen ze ademloos aan. Soms is d informatie heel nuttig, zoals wanneer ze ons vertelt dat, als we hier do

We rijden naar Mapungubwe NP, het meest noordelijke park van Zuid-Afrika, tegen de grens van Zimbabwe aan. We lezen dat Mapungubwe betekent: Plaats van de Jakhals. Dat is een beetje jammer. Ik bedoel, niemand controleert dat toch, dus maak er dan iets van als Heuvels van de Ondergaande Zon. Uit toeristisch oogpunt bezien veel aanlokkelijker. Bij de receptie krijgen we weer het gebruikelijke welkom. Op een plattegrondje van het park worden resoluut kruisjes gezet bij de wegen, waar we, zonder 4x4 geen toegang hebben. Verdwalen zullen we niet, op de twee wegen, die overblijven. Wij bedanken de dame achter de balie. Die reageert al niet meer. Receptie is Afrikaans voor "Hol van de Chagrijnige Hyena". Mapugubwe National Park Landschappelijk is het park prachtig. Vooral laat in de middag kleuren de rotsen schitterend rood en Leokwe Camp, waar wij verblijven, is een mooi gelegen en zeer comfortabel verblijf. Dieren zien we niet veel, maar je kunt niet alles hebben. Een van d

Het plan is om een paar dagen te genieten van een minder primitieve omgeving, voordat we ons weer in de wildernis begeven. We hebben een onderkomen uitgezocht ten zuiden van de Soutpansbergen: de Shiluvari Lakeside Lodge. Eerst rijden we nog een stuk door het Kruger park terug en nemen de uitgang bij Punda Maria Gate. Vervolgens voert de route naar de stad Louis Trichardt, tegenwoordig omgedoopt tot Makhado. De laatste kilometers rijden wij door de chaotische en onaantrekkelijke wijken van het plaatsje Elim, zodat wij ons afvragen of de aanlokkelijke foto's van de ligging van de lodge wel op waarheid berusten. Dat valt mee. Zoals de naam al deed vermoeden is het onderkomen gelegen aan een meer en heeft mooie uitzchten op het tegenoverliggende heuvelland. Opgelucht gaan wij inchecken. Een reservering op onze naam blijkt echter niet te bestaan. Als wij zeggen dat er al maanden geleden geboekt is, laat de receptioniste weten dat een computervirus enkele weken terug alle boekingen hee