Hoogtijdagen

Nossob is een aardig restcamp, ook al met een eigen 'hide', die uitkijkt op een kleine drinkpoel. 's Avonds zien we daar in het halfduister hoe een Verraux's Eagle Owl (een heel forse Oehoe) een grote prooi bemachtigd heeft. Op een boomstronk gezeten heeft hij zijn klauwen gezet in iets dat op een Zwarte Ooievaar lijkt. Al lijkt op dit tijdstip natuurlijk alles op een Zwarte Ooievaar. Het arme slachtoffer beweegt eerst nog wel, maar niet heel lang meer. Fascinerend om te zien, al is het te donker om met de camera vast te leggen. Verder is de omgeving van Nossob nog natter dan bij Mata Mata. Als de grote plassen op de zandwegen een beetje beginnen op te drogen ontstaan er grote zuigende modderplekken. Wij vertrekken naar Kieliekrankie en dan Twee Rivieren, ons laatste restcamp in het zuiden van de Kgalagadi. Ik nader één van de moddersporen, schakel over op de 4x4 modus en maak een keuze. Het linker- en rechterspoor zien er even slecht uit, dus ik ga voor de linkerkant

Op de ochtend dat we uit Mata Mata zullen vertrekken wordt mijn echtgenote om 5 uur wakker van gebrul. Hoewel de gedachte aan een leeuw wel even bij haar opkomt, denkt ze inwendig glimlachend: dat zal het heus niet zijn, hier midden in Afrika. Misschien een brommer of zo'. Tevreden draait zij zich weer om en slaapt verder. Als om 6 uur de wekker gaat (ja, af en toe even uitslapen is verstandig), klinkt opnieuw gebrul vlakbij. Wij schieten in de kleren en haasten ons naar de schuilhut bij de drinkplaats. En jawel, wij zien nog net 3 leeuwen weglopen van de poel, waar ze zich het afgelopen uur prachtig hebben laten bewonderen. Althans volgens de aanwezige enthousiastelingen, die wel om 5 uur opgestaan zijn. Maar goed, wel onze eerste leeuwen en ons huwelijk loopt geen blijvende schade op. We vertrekken voor de lange rit naar Nossob. Op aanraden van onze bevriende journalisten verlengen we de route zelfs om bij de zuidelijke waterholes op zoek te gaan naar de cheeta's. De waterh