Hoogtijdagen

Wij bevinden ons in Hongarije, een eind voorbij Boedapest. We hebben een onderkomen geboekt op een voormalige boerderij in het oosten van het land, tussen het Bükk gebergte en de Hortobagy. Een vogelgebied bij uitstek, befaamd om de vele spechten, Appelvinken en de majestueuze Keizerarend. Deze laatste moet het helaas zonder kennismaking met ons stellen. We hebben heus een tijd naar hem uitgekeken, maar hij kwam niet opdagen. Dan moet hij het zelf maar weten. De accommodatie wordt gerund door een Nederlandse bioloog en zijn Hongaarse echtgenote. Wij zijn niet de enige gasten: er is een groep Nederlanders neergestreken voor een fotocursus. Regelmatig komen wij ze tegen op onze dagtochten. Terwijl wij onbekommerd een voetpad volgen richting steppe, krijgen zij de strenge instructie door de knieën te zakken, diafragma 11 of 16 te kiezen, een stop overbelichting in te stellen en daarna het histogram te bestuderen. De cursusleider, een cynische vijftiger genaamd Eppo, gaat vervolgens op zi