Hoogtijdagen

Wilpattu Teal Cottage We gaan op weg naar het noorden. Nog maar een paar jaar geleden het meest onveilige gebied van Sri Lanka en, mede daardoor, nog betrekkelijk rustig als bestemming. Van de 22 miljoen inwoners, die het land rijk is, ontmoeten wij een redelijk percentage tijdens onze rit. Het straatleven is chaotisch, maar kleurig, met kraampjes, winkeltjes, half afgebouwde huizen, perfect onderhouden tempels een een eindeloze stroom aan tuk- tuks. Onze gids ziet dat met lede ogen aan. De jonge Sri Lankanen (Sri Lankezen, zou Wilders ze noemen, denk ik) kiezen de makkelijke weg, volgens hem. In plaats van zich te bekwamen in een nuttig vak, schaffen zij een tuk-tuk aan om daar, vrolijk rondscheurend, hun rijst mee te verdienen. De concurrentie is moordend, maar het is geen zwaar werk en enige opleiding is niet vereist. De enige essentiele rekenvaardigheid is dat je je tarief met drie moet kunnen vermenigvuldigen als er een buitenlander als klant voor je staat. Wij arriveren bij o

White-breasted Waterhen Negombo Op onze tweede dag staat er een boottochtje op het programma. Naar ons verteld wordt varen we over een kanaal dat ooit door de Hollanders is gegraven. Als ik de VOC mentaliteit een beetje ken, zullen ze het zware werk wel niet zelf gedaan hebben. Sri Lanka heeft nogal wat koloniale bezetters gehad: Portugezen, Hollanders en Engelsen. Onze reisleider vertelt er over met een volledig Boeddhistische gelijkmoedigheid. Allemaal hebben ze hun eigen sporen nagelaten, Portugezen het Katholicisme, de Hollanders wat forten en kanalen. De Engelse invloed is nog het meest merkbaar, in allerlei aspecten van de samenleving. De (hagelwitte) schooluniformen, het Engelse ontbijt en de merkwaardige voorliefde voor cricket. En rugby, trouwens, hoewel de tengere bouw van de Sri Lankanen doet vermoeden, dat ze na de eerste de beste tackle naar hun reïncarnatie kunnen uitkijken. Maar misschien zijn ze tactisch sterk. Stork-billed Kingfisher Het kanaal is mooi, m

Na een jarenlange strijd werd in 2009 vrede gesloten met de Tamil Tijgers. Sindsdien kent Sri Lanka de rust, die nodig was om het land weer op te bouwen, na de verwoestende tsumani, die aan meer dan 50.000 mensen het leven had gekost. Dat opbouwen is inmiddels aardig gelukt. Alles hier ademt een grote mate van vriendelijkheid en optimisme. Tot je je op de weg waagt. We hebben gelukkig de beschikking over een chauffeur c.q.gids, zoals hier gebruikelijk. Een behulpzame, goedlachse en spraakzame man, die ons met geduld en respect behandelt. Dat is niet zijn houding tegenover andere weggebruikers. Gezellig keuvelend laveert hij onze Toyota met hoge snelheid door de stroom van auto's, motoren, bussen en tuk-tuks. De strepen op de weg geven aan dat er ooit de gedachte heeft bestaan orde te scheppen in de chaos van het verkeer, maar dat idee is gelukkig geheel losgelaten. Een dubbele streep wil hier zeggen dat je dubbel zo hard moet rijden om je voorganger nog net voor die onoverzichteli