Hoogtijdagen

In september passen wij meestal een paar weken op de boerderij van mijn zwager en schoonzus. Dat klinkt heftiger dan het is. De planten in de kas moeten water krijgen, de frambozen, tomaten en courgettes dienen geplukt en genuttigd te worden en dan is er natuurlijk de zorg voor de veestapel. Die bestaat uit 6 kippen en een haan. De haan is nieuw. Vorige jaren waren er alleen kippen en elke keer slaagden wij er in om met één kip minder te eindigen dan waarmee we begonnen. Dat weet de lokale buizerd ook en als hij onze auto herkent, komt hij alweer hoopvol boven de tuin cirkelen in het besef dat we hem zijn scharrelmaaltijd van harte gunnen. Dit jaar zouden we graag de haan daarvoor inzetten. Die heeft ooit van zijn ouders meegekregen dat de voornaamste taak van een zichzelf respecterende haan het luidkeels aankondigen van de dageraad is. Maar wanneer dat moment nou precies is, werd hem nooit helemaal duidelijk. Om elk risico dat hij te laat zou zijn uit te sluiten begint hij om 3 uur ’s