Op droog brood

Januari is vaak niet de beste maand om er op uit te trekken, dus ik zit eigenlijk wat doelloos te googelen. Daarbij word ik duidelijk in de gaten gehouden. Eerder ingevoerde zoekacties komen regelmatig terug als advertenties op de meest uiteenlopende sites. De intelligentie daarvan wordt schromelijk overdreven. Een tijdje geleden kocht ik online een muziekstandaard. Google denkt nu dat ik er elke week wel één wil kopen en heeft niet door dat dit bij muziekstandaards anders werkt dan bij brood. In het voorjaar boekte ik vanwege ons bezoek aan Florida online een appartementje aan de kust. Viel nogal tegen en Florida-plannen zijn er in geen jaren meer, maar Google verwacht dat ik elk weekend overkom. Om dit online stalken een beetje in te perken, gebruik ik tegenwoordig af en toe een andere zoekmachine: DuckDuckGo. Die laat minder voetafdrukken na, schijnt het. Rare naam, natuurlijk, maar juist daardoor bedenk ik me opeens dat ik toch best even langs de lokale vijver kan lopen. Ik doe de vijver tekort, het is bijna een meer. Met veel eenden en meeuwen, vooral in de winter.
Kokmeeuw

Op de brug blijf ik staan. De aanwezige watervogels dobberen kalm op het wateroppervlak en niets lijkt dit vredige tafereel te kunnen verstoren. Dan arriveert er een enthousiaste moeder met een bijna even enthousiaste kleuter. Het kind heeft een plastic zak in de hand, waarin reeds de zorgvuldig opgespaarde restjes brood zichtbaar zijn. Als het eerste stukje het wateroppervlak raakt, breekt de hel los. Wilde Eenden en Meerkoeten racen om het hardst naar de voedselbank en tientallen meeuwen zijn plotseling in de lucht om zich te mengen in het strijdgewoel.
Waar is het..? Waar is het...?
Ze zullen toch niet alles al......!


Ik richt de telelens op de strijdende partijen, maar het is moeilijk om je temidden van deze chaos te richten op één vogel.De Meerkoeten winnen het in felheid van de Wilde Eenden, maar als er één een stuk brood bemachtigd heeft, wordt hij onmiddellijk op de huid gezeten door een aantal Kokmeeuwen, die de Koet eerst bijna verdrinken en zich vervolgens met zijn buit uit de voeten maken.
Vlug! Hou jij hem onder, dan pak ik z'n brood.

De kleuter heeft al weldra door dat hoe groter het stuk brood is, dat hij in het water gooit, hoe langer het gevecht duurt. Hij geniet zichtbaar.
Voor mij wordt het tijd om de IS in te schakelen. Dat moet ik misschien even toelichten. De IS bij een Canon fototoestel staat voor Image Stabilization. Volgens mij één van de weinige voorbeelden waarbij de IS tot een stabiel eindresultaat leidt. Ik richt mij nog even op de Kuif- en Tafeleenden, die zich liever neutraal opstellen in de strijd. Het brood is op en langzamerhand keert de rust weer. De kleuter en zijn moeder vertrekken. De oorlogsverslaggever met zijn telelens ook.

Tafeleend (vrouwtje)
Kuifeend

Reacties

Populaire posts van deze blog

Het verre oosten dichterbij

Het Hoge Noorden