Hoogtijdagen

Twee jaar geleden hoefde ik maar enkele minuten te lopen om een IJsvogel te zien. Vlak bij huis. In de oever van een kunstmatig aangelegd eilandje in onze grote plaatselijke stadsvijver was een paartje bezig een nest te betrekken. Als je even geduld had zag je er altijd wel één. Tot plotseling de baggerwerkzaamheden begonnen. Met veel lawaai van een onafgebroken actieve zuigschuit werd de rust van het naderende broedseizoen verstoord. De ingreep was ongetwijfeld nodig; mijn vertrouwen in de lokale overheid is bijna grenzeloos. Ik zag ook wel dat een beetje mammoettanker onherroepelijk vast zou lopen in onze plas, met alle nare gevolgen van dien. En over de timing is ook vast nagedacht. Maar de ijsvogels zijn vertrokken. Vanochtend besluit ik tot een wandeling in een ander dichtbijgelegen stukje natuur. Ons 'bos', eigenlijk een stadspark en een overblijfsel van een oud landgoed. Maar ik zie meteen dat hier ook veel veranderd is. De plantsoenendienst is langs geweest. Nou j...

De Waterschapsverkiezingen staan weer voor de deur. Dat is altijd een spannende tijd. De aandacht op tv is wel wat overdreven (je zou bijna vergeten dat er ook nog verkiezingen voor de Provinciale Staten waren), maar het levert zinderende debatten op. Altijd goed voor een Brede Waterschappelijke Discussie. Wie herinnert zich niet de dijkgraaf van Hoogheemraadschap Polders Voor het Volk, die na zijn overwinning het publiek toeschreeuwde: ' Wie wil er minder water?' Emotionele momenten. Maar ja, het gaat ergens over. Brandganzen ontvluchten de polder na de uitslag van de Waterschapsverkiezingen 2008 En nergens beseffen ze dat zo goed als in de polder. Daar zit het op het ogenblik vol met ganzen. Te vol, misschien, maar dat laat ik graag aan de politiek over. Veel Brandganzen vooral, die het ijzige klimaat in Groenland en Spitsbergen zijn ontvlucht, om hier de winter door te brengen. Als klein landje moeten wij wel opdraaien voor een groot deel van de opvang. Daar kan het Wa...