Gieren en ander volk
Na door de Mistral en de muggen te zijn verdreven uit de Camargue, vestigen wij onze hoop op de Provence. We vinden een rustige camping bij Esparron. De campingbaas leeft met een blijde glimlach naar het eind van het seizoen toe en komt elke morgen langs voor een handdruk en een praatje. Meestal begin ik zelf met "Ça va?" Daar wil hij best op ingaan en ik kan dan net voldoende knikken op de juiste momenten om de indruk te geven dat we echt met een gesprek bezig zijn.
Af en toe waag ik me aan een andere vraag, bijvoorbeeld over de gieren in de Gorges du Veron. 'Les vautours, oui !' Hij begint me omstandig uit te leggen waar ik die het beste kan zien: La Palud, sens unique,..... Dat gaat helemaal goed komen. Als hij eenmaal beseft dat mijn belangstelling naar vogels uit gaat, komen er meer aantrekkelijke opties tevoorschijn. Achter de 'reception' komt ook regelmatig een vogel, ach hoe heet zo'n beest ook al weer? Met zijn hoofd maakt hij rukkende bewegingen, die, gecombineerd met zijn luide 'tactactac' een bijna perfecte imitatie van een specht weergeven. Het blijft een mooie taal, dat Frans.
Zijn aanwijzingen leiden ons de volgende dag feilloos naar de 'Vautours'. Hoe hoger wij komen, hoe meer gieren we zien. Majestueuze vogels, die moeiteloos langs de rotswanden zweven. We hebben heus wel vaker gieren gezien, bijvoorbeeld in Spanje. Maar die zweefden dan altijd hoog boven ons en waren fotografisch daarom minder interessant. Het unieke aan deze plek is dat ze op ooghoogte voorbijkomen. Gieren op ooghoogte! Behalve in de bankensector maak je dat bijna nergens mee. Op zoek naar aas. Wij zorgen dan ook dat we af en toe bewegen, je weet maar nooit. Op één van de uitzichtpunten staat ook een jong stel aan de railing, met een hond. Niet aangelijnd, dus ik zie de gieren kijken. Zal ik een balletje in het ravijn gooien? Gewoon voor de foto? Ik doe het niet en knik het stel vriendelijk toe. 'Mooi he? Niet bewegen, dan komen ze heel dichtbij.'
Ik wacht er niet op.
 |
| Klik op de foto voor het echte oogcontact.. |
Af en toe waag ik me aan een andere vraag, bijvoorbeeld over de gieren in de Gorges du Veron. 'Les vautours, oui !' Hij begint me omstandig uit te leggen waar ik die het beste kan zien: La Palud, sens unique,..... Dat gaat helemaal goed komen. Als hij eenmaal beseft dat mijn belangstelling naar vogels uit gaat, komen er meer aantrekkelijke opties tevoorschijn. Achter de 'reception' komt ook regelmatig een vogel, ach hoe heet zo'n beest ook al weer? Met zijn hoofd maakt hij rukkende bewegingen, die, gecombineerd met zijn luide 'tactactac' een bijna perfecte imitatie van een specht weergeven. Het blijft een mooie taal, dat Frans.
Zijn aanwijzingen leiden ons de volgende dag feilloos naar de 'Vautours'. Hoe hoger wij komen, hoe meer gieren we zien. Majestueuze vogels, die moeiteloos langs de rotswanden zweven. We hebben heus wel vaker gieren gezien, bijvoorbeeld in Spanje. Maar die zweefden dan altijd hoog boven ons en waren fotografisch daarom minder interessant. Het unieke aan deze plek is dat ze op ooghoogte voorbijkomen. Gieren op ooghoogte! Behalve in de bankensector maak je dat bijna nergens mee. Op zoek naar aas. Wij zorgen dan ook dat we af en toe bewegen, je weet maar nooit. Op één van de uitzichtpunten staat ook een jong stel aan de railing, met een hond. Niet aangelijnd, dus ik zie de gieren kijken. Zal ik een balletje in het ravijn gooien? Gewoon voor de foto? Ik doe het niet en knik het stel vriendelijk toe. 'Mooi he? Niet bewegen, dan komen ze heel dichtbij.'
Ik wacht er niet op.
Reacties
Een reactie posten
Als je bij 'Geef je reactie op' gaat typen, kun je vervolgens daarboven bij 'Reageer als' op het pijltje klikken en kiezen voor de optie "naam'' .Leuk om te weten wie er reageert...