Zuid-Afrika deel 12 Het eind in zicht

Nossob is een aardig restcamp, ook al met een eigen 'hide', die uitkijkt op een kleine drinkpoel. 's Avonds zien we daar in het halfduister hoe een Verraux's Eagle Owl (een heel forse Oehoe) een grote prooi bemachtigd heeft. Op een boomstronk gezeten heeft hij zijn klauwen gezet in iets dat op een Zwarte Ooievaar lijkt. Al lijkt op dit tijdstip natuurlijk alles op een Zwarte Ooievaar. Het arme slachtoffer beweegt eerst nog wel, maar niet heel lang meer. Fascinerend om te zien, al is het te donker om met de camera vast te leggen.

Verder is de omgeving van Nossob nog natter dan bij Mata Mata. Als de grote plassen op de zandwegen een beetje beginnen op te drogen ontstaan er grote zuigende modderplekken. Wij vertrekken naar Kieliekrankie en dan Twee Rivieren, ons laatste restcamp in het zuiden van de Kgalagadi. Ik nader één van de moddersporen, schakel over op de 4x4 modus en maak een keuze. Het linker- en rechterspoor zien er even slecht uit, dus ik ga voor de linkerkant. Net zoals ik altijd de verkeerde rij kies bij de kassa van Albert Heijn pak ik nu het verkeerde spoor. Ons Toyotamonster komt vast te zitten in de modder en we kunnen geen kant meer op. Na een uur komt de eerste auto langs. Sorry, no cable, good luck! De auto verdwijnt via het rechterspoor aan de horizon. Mijn echtgenote schept wat modder weg bij de achterwielen, terwijl ik speur of zij niet belaagd gaat worden door een leeuw. Mijn camera ligt natuurlijk ook klaar. Ik kijk nog wel of ik eerst roep of eerst een foto neem. Het wegscheppen van de modder is een bijna onmogelijke klus, maar gelukkig komt er uiteindelijk een auto met sleepkabel en behulpzame inzittende. Hij bevestigt de kabel aan onze 'bull-bar' (no problem, I've done this before) en trekt ons los. Naar later blijkt trekt hij ook de bull-bar los, maar wij kunnen verder.

Kieliekrankie is een fantastisch gelegen wilderness camp. Uitzicht rondom op de rode duinen, nou ja nu even groene duinen, en slechts 4 huisjes. De handige kampbeheerder bedenkt een tijdelijke oplossing voor onze losse bumper. De bull-bar zit nu steviger vast dan ooit en we halen zonder problemen Kaapstad.

Vanuit Twee Rivieren maken een paar mooie ritten. We ontdekken twee leeuwen, man en vrouw, die kort daarvoor een gemsbok hebben gedood. Een grote prooi, waar ze nog niet aan zijn begonnen. Je zou zeggen dat ze daar wel even van moeten bijkomen, maar de leeuwin maakt plotseling avances en een snelle paring volgt. Ja, zo'n kans krijgt hij niet elk weekend. Een half uurtje later gewoon nog een keer, ondanks de gluurders met die telelens. Ze hebben duidelijk geen idee hoe link dat is, met Facebook.

In de middag besluiten we het stel weer op te zoeken, want ze zijn vast nog bij hun 'kill' in de buurt. Ik heb wel een ander T-shirt aangetrokken om niet gelijk herkend te worden als die vent van de foto's. Dat helpt en we krijgen ze van heel dichtbij te zien als ze zich, na een bezoek aan de drinkplaats, op de zandweg neerleggen.

Ons geluk kan niet op als we even later ook nog het cheeta gezin van 5 terugvinden. Eerst alleen een paar kopjes op afstand tussen het lange gras, maar dan besluit de hele groep onze richting op te lopen en voor onze auto het pad over te steken. Eén voor één lopen ze het duin op en verdwijnen uit zicht. Pas dan halen wij weer adem. Wat een belevenis.

De laatste avond in het Kgalagadi park boeken wij een zgn 'sunset drive'. Met een ranger achter het stuur van de safari landrover en vier medepassagiers vertrekken wij rond half 7 voor een rit, die tot bijna half 10 zal duren. Dat is flink langer dan gebruikelijk, wat voornamelijk te danken is aan de 2 jongemannen die achter ons zitten. Italiaanse piloten met ogen als een havik. Als het donker wordt krijgen zij beiden een spotlight toebedeeld. Keer op keer weten zij door de korte reflectie van een paar ogen de nachtelijke bewoners van de Kgalagadi te ontdekken. Afrikaanse wilde katten, Kaapse vossen, een genetkat, drie soorten uilen, het kan niet op. Ik boek voortaan bij Alitalia.

Spotted Eagle Owl

Onze vlucht terug naar Nederland echter gaat nog met British Airways. Ook niet verkeerd, trouwens. Vooral het ontbijt, waar wij om 4 uur 's ochtends voor wakker geschud worden. Een dienblaadje vol warmgestoomde kauwgom. Ontzettend leuk, in allerlei kleuren. Eén brok is zelfs helemaal geel gemaakt om een omelet na te bootsen. Net echt. We landen met een glimlach op onze lippen. En een lege maag. Terug in Nederland. Voorlopig.

 

Reacties

Populaire posts van deze blog

Het verre oosten dichterbij

Het Hoge Noorden