Hoogtijdagen

In september passen wij meestal een paar weken op de boerderij van mijn zwager en schoonzus. Dat klinkt heftiger dan het is. De planten in de kas moeten water krijgen, de frambozen, tomaten en courgettes dienen geplukt en genuttigd te worden en dan is er natuurlijk de zorg voor de veestapel. Die bestaat uit 6 kippen en een haan. De haan is nieuw. Vorige jaren waren er alleen kippen en elke keer slaagden wij er in om met één kip minder te eindigen dan waarmee we begonnen. Dat weet de lokale buizerd ook en als hij onze auto herkent, komt hij alweer hoopvol boven de tuin cirkelen in het besef dat we hem zijn scharrelmaaltijd van harte gunnen. Dit jaar zouden we graag de haan daarvoor inzetten. Die heeft ooit van zijn ouders meegekregen dat de voornaamste taak van een zichzelf respecterende haan het luidkeels aankondigen van de dageraad is. Maar wanneer dat moment nou precies is, werd hem nooit helemaal duidelijk. Om elk risico dat hij te laat zou zijn uit te sluiten begint hij om 3 uur ’s...

We verlaten Shingwedzi restcamp, op weg naar Phalaborwa, een mijnstadje net ten westen van het Kruger park. Daar hebben wij voor een dag of 5 een huis gehuurd van een Nederlands echtpaar. Het blijkt het meest comfortabele onderkomen te zijn van onze gehele reis. De douche werkt, er is een ruime voorraad kookspullen en de stoelen op de veranda zijn een verademing na de gebruikelijke metalen derdegraadsverhoor stoeltjes. Het huis staat op het terrein van de Sefapane Lodge, een bekend toevluchtsoord voor Nederlandse vakantiegangers. De ingang van het Kruger park is slechts vijf minuten rijden en de lodge verzorgt dagelijkse game drives voor de gasten. Tegen bijbetaling uiteraard. Wij spreken met een echtpaar dat voor een weekje overgevlogen is vanuit winters Nederland. Zij hebben reeds enkele game drives achter de rug. 'We hebben de hele Big Five al gezien', zeggen ze met een brede glimlach. Wij zijn onder de indruk. 'Zelfs een luipaard?' vragen wij ademloos. 'Nee, dat...

Shingwedzi Restcamp is het noordelijkste kamp waar wij verblijven. We hebben een paar dagen terug een mailtje gekregen van het management om ons te waarschuwen dat het zwembad gesloten is wegens onderhoud. Ik heb daar vrede mee. De temperatuur is inmiddels rond de 38 graden dus nog steeds wat aan de frisse kant voor een zwembad bezoek. Logisch dat ze het onderhoud nu plannen. Ook vanuit deze lokatie doen wij weer verschillende game drives. In een heel rustig tempo rijden wij langs de grotendeels drooggevallen rivier, als opeens een gevlekte schim voor ons de zandweg oversteekt. 'Een luipaard', roepen wij eensgezind, want het dier lijkt te kort voor een giraffe. Wij zijn kenners zo langzamerhand. Voorzichtig rijden we enkele meters door en komen dan oog in oog te staan met twee jonge luipaarden. Eén van hen laat zich van heel dichtbij bewonderen en dan lopen ze allebei naar de oever, waar een enorme boom is neergezet als klimtoestel. Na een paar minuten verdwijnen ze allebei u...

Inmiddels zijn we wat meer in het noordelijk gedeelte van het Kruger park aangekomen: Mopani restcamp. Het is een aangename plek om te vertoeven, met een winkel, een zwembad, een benzinestation en een restaurant. Het restaurant biedt een geweldige blik op de Pioneer Dam. Het woord 'dam' wordt in Zuid-Afrika gebruikt voor een kunstmatig aangelegd meer. Wij drinken hier elke dag koffie op het terras en genieten dan van het uitzicht. Een olifant waadt in de verte door het water, de roep van de Afrikaanse zeearend galmt melancholiek over de vlakte en in de keuken wordt gewerkt aan onze cappuccino. Dat is niet eenvoudig.Vooral niet als iemand van ons gezelschap afwijkt van het patroon en een milkshake bestelt. Dan volgt er grondig overleg in de keuken over de te volgen tactiek. Werken we eerst aan de milkshake, dan staat die op te warmen terwijl de koffie in gereedheid wordt gebracht. Doen we toch de cappuccino als eerste, dan koelt die af tijdens het milkshakebereidingsproces. Na e...

Wij vermaken ons met het verkennen van het Kruger Park. Daarin zijn we niet alleen. Zeker het zuidelijk deel van het park wordt druk bezocht. Dat is niet erg, het is ongelooflijk uitgestrekt en alleen als er ergens leeuwen gespot zijn vertoont zich enige filevorming. Iedereen manoeuvreert dan zijn auto in de meest ideale positie voor een National Geographic plaatje. Het wordt pas echt lastig als de leeuwen enige actie vertonen. Dat gebeurt niet vaak. Zij hebben een dagritme, dat voornamelijk bestaat uit slapen, slechts nu en dan onderbroken door een middagdutje. Tenzij het tijd is voor de paring. Dan zien we een heel andere kant van de leeuw. En de leeuwin. Zij draait uitnodigend een paar keer voor de neus van haar man heen en weer en meer aanmoediging heeft hij niet nodig. Ongegeneerd, midden op de weg, gadegeslagen door vele geschokte natuurliefhebbers volgt de daad. Er ontstaat enige paniek onder de chauffeurs. Iedereen wil natuurlijk wel zulk educatief videomateriaal opnemen, dus a...

Na drie dagen in Pretoria breidt ons gezelschap zich uit met 4 familieleden. Wij ontmoeten elkaar halverwege de route naar Marloth Park, waar wij voor een week een huis gehuurd hebben. Marloth Park grenst aan het vermaarde Kruger Park en de bedoeling is dan ook dat we daar regelmatig naar wild gaan speuren. En vogels natuurlijk. Ons onderkomen ligt verscholen tussen acacia bomen en heeft een groot terras met braai faciliteiten en een zwembadje waar ongeveer een derde van het gezelschap tegelijk verkoeling kan zoeken. Staand wel te verstaan. Wij worden verwelkomd door de verhuurster, die ons gelijk het uitgebreide en gecompliceerde alarmsysteem uitlegt, dat zowel buiten als binnen ongewenste bezoekers moet weren. 'It is very safe here', verzekert zij ons terwijl zij de sleutel van het zevende slot laat zien. Wij hebben een tijdje terug gelezen dat er hier vlakbij een dubbele moord heeft plaatsgevonden, maar dat wuift zij glimlachend weg. 'Just some sort of work...

We vliegen deze keer met de verlieslijdende tak van KLM, namelijk Air France. Dat betekent een tussenstop op Charles de Gaulle en dan de nachtvlucht naar Johannesburg.  Een paar dagen voor ons vertrek dreigt een staking van het grond- en cabinepersoneel tegen de verhoging van de pensioengerechtigde leeftijd. De regering echter, zwicht zoals gebruikelijk en belooft niet te zullen tornen aan de 47 jaar. Of daaromtrent. Ik weet het niet precies, maar ruim voor de aftakeling inzet in Frankrijk. Na aankomst gaan wij onze huurauto ophalen. Een beetje ruime, want er moeten straks nog meer familieleden in. Achteloos gooi ik bij de Hertz desk mijn Hertz Gold member card op de balie. Een kartonnen ding dat ik jaren geleden om onduidelijke reden eens toegestuurd heb gekregen. Of misschien uit een reclamefolder gescheurd, al heb ik daar geen actieve herinnering aan. Er wordt meteen naar beneden gebeld dat er een heuse Gold Member staat en of er een upgrade geregeld kan worden. Nou, dat kan....