Zuid-Afrika revisited - deel 1

We vliegen deze keer met de verlieslijdende tak van KLM, namelijk Air France. Dat betekent een tussenstop op Charles de Gaulle en dan de nachtvlucht naar Johannesburg.  Een paar dagen voor ons vertrek dreigt een staking van het grond- en cabinepersoneel tegen de verhoging van de pensioengerechtigde leeftijd. De regering echter, zwicht zoals gebruikelijk en belooft niet te zullen tornen aan de 47 jaar. Of daaromtrent. Ik weet het niet precies, maar ruim voor de aftakeling inzet in Frankrijk.
Na aankomst gaan wij onze huurauto ophalen. Een beetje ruime, want er moeten straks nog meer familieleden in. Achteloos gooi ik bij de Hertz desk mijn Hertz Gold member card op de balie. Een kartonnen ding dat ik jaren geleden om onduidelijke reden eens toegestuurd heb gekregen. Of misschien uit een reclamefolder gescheurd, al heb ik daar geen actieve herinnering aan. Er wordt meteen naar beneden gebeld dat er een heuse Gold Member staat en of er een upgrade geregeld kan worden. Nou, dat kan. 
Met onze breed uitgemeten Toyota rijden wij naar onze B&B in Pretoria. Ondanks de gebrekkige nachtrust van de vlucht ( daar hadden we namelijk gee upgrade gekregen) staan wij toch vroeg op om het dichtbij gelegen Rietvlei Nature Reserve te bezoeken. Enigszins een Beekse Bergen gevoel krijgen we wel, omdat aan de horizon regelmatig de skyline van Pretoria te zien is en de zebra's dermate tam zijn, dat we ze zo ongeveer van de weg moeten duwen. Daar hebben we ook de auto voor, gelukkig. 




Er zijn echter genoeg vogels te bewonderen en er schijnen zelfs jachtluipaarden voor te komen. Die zien we uiteraard niet. Die steken aan het eind van de dag gewoon een poot uit om een zebra te laten struikelen en blijven verder liggen. David Attenborough zou zich doodgeneren. 'The fastest mammal on the planet', heb ik hem regelmatig horen beweren. Maar niet in Rietvlei. Dan kijken wij liever naar de  stokstaartjes. 






Reacties

Populaire posts van deze blog

Het verre oosten dichterbij

Het Hoge Noorden