Colombia deel 1. De hoogte in.

We staan op Schiphol en wachten tot we ons vliegtuig binnen kunnen stappen. Zoals gebruikelijk is het behoorlijk druk, maar tot onze schrik draagt niemand een mondkapje. Nou ja, een groepje Chinese toeristen wel; die doen dat al sinds mensenheugenis. Wij begrijpen er niets van tot we ons realiseren dat het november 2019 is. Nog geen sprake van een pandemie, nog geen idee van afstand bewaren, we knuffelen er nog lustig op los. Niet met de Chinese toeristen overigens. Opgelucht kijken we elkaar aan. We kunnen gewoon zorgeloos op reis. Al zijn we wel wat nerveus, want deze reis wordt een groepsreis. Dat hebben we nog niet eerder gedaan. Wij zijn daarvan altijd weerhouden door schrikbeelden van gezamenlijke fotomomenten (vijf minuten, hè, dan vertrekt de bus weer), groepsvrolijkheid op weg naar het vliegveld (en we gaan nog niet naar huis) en klagende medereizigers (er is maar één haakje in de badkamer). 

Maar ja, we willen graag een keer naar Colombia om daar de tropische vogelrijkdom te bekijken en dan is een groepsreis een betaalbare optie. En we moeten niet overdrijven. Onze groep bestaat uit negen deelnemers en een reisleider. Dat zijn er drie meer dan als we met de familie op pad gaan. Dan hebben we geen groepsleider natuurlijk en dat was af en toe best een nadeel. Het blijkt ook nog eens een heel aangenaam groepje te zijn. Zonder uitzondering positief ingestelde mensen, die allemaal met hetzelfde doel deze reis geboekt hebben. En dan de reisleider. Wij hebben niet veel vergelijkingsmateriaal, maar dit lijkt ons een topper.

We krijgen er steeds meer zin in. Colombia telt bijna 1900 vogelsoorten en dat is meer dan welk ander land dan ook. Zij exporteren zo’n 700.000 kilo cocaine per jaar en ook daarin voeren zij de wereldranglijst aan. Kortom, een bestemming waar je geweest moet zijn. 

Na een lange vlucht arriveren wij in Bogota en worden wij opgewacht door een bus, zoals dat hoort bij groepsreizen. Ook dat valt mee. Het is een comfortabel voertuig met 14 zitplaatsen, waarvan er dus maar 10 bezet zijn. Na een rit van zo’n twee uur arriveren we  uiteindelijk in Guasca, waar wij de eerste nacht doorbrengen. 

We staan heel vroeg op de volgende ochtend. Dat zal ons gebruikelijke ritme worden. Een enkele dag slapen wij wel eens uit tot 6 uur, maar dat is een zeldzame luxe. Na een snelle telling door de reisleider, blijkt er één deelnemer te ontbreken. Anton. We voelen ons gelijk weer op een groepsreis. Niemand weet in welke kamer Anton ondergebracht is en het plan om meteen op alle deuren te bonken tot de juiste persoon wakker wordt, krijgt net geen meerderheid in de groep. 

Chingaza NP

Uiteindelijk wordt hij toch gevonden en kunnen we vertrekken naar het Chingaza national Park. Op 3400 meter hoogte stappen wij uit om onze eerste Colombiaanse vogels te gaan zien. Het landschap is van een adembenemende schoonheid. Het is wel ijzig koud natuurlijk. Als ik probeer mijn camera scherp te stellen op een scarlet-bellied mountain tanager, blijkt dat een hele opgave. Hoewel ik bij vriend en vijand bekend sta als een stabiele persoonlijkheid, sta ik te wankelen alsof ik dronken ben. En dat is niet zo. Echt niet. Het is de letterlijk duizelingwekkende hoogte. Ik krijg hem toch nog scherp op de foto. De stabilisatie van de camera is gelukkig aanmerkelijk beter dan die van de fotograaf.

scarlet-bellied mountain tanager

glossy flowerpiercer

We dalen af naar aangenamer temperaturen en brengen een bezoek aan het ‘observatorio de colibries’. Op een particulier landgoed hebben enthousiaste Colombianen een groot aantal ‘feeders’ neergehangen, gevuld met suikerwater. 

Daar komen talloze kolibries op af, die een gratis maal niet afslaan. En kolibries oefenen weer een onweerstaanbare aantrekkingskracht uit op Europese vogelaars, die zich thuis tevreden moesten stellen met het kijken naar grauwe ganzen. Wel heel veel grauwe ganzen, trouwens. Hier heeft kleur de overhand. Overal hangen zoemende vogeltjes bij de feeders, sommige slechts 5 centimeter groot, maar allemaal hyper actief. Een hartslag van 1200, 70 vleugelslagen per seconde, voor- en achteruit vliegend, lijken zij de ideale doelgroep voor de ambitieuze Ritalin producent. De meest bizarre verschijning is wel de sword-billed hummingbird, met een snavel, die langer is dan zijn lichaam. Daar schijnt hij ook territorium gevechten mee te leveren. Het zijn wel een beetje uitslovers, die kolibries.

sword-billed hummingbird

white-bellied woodstar