Vandaag even naar de Lepelaarplassen geweest. Er staat daar een kijkhut, die uitzicht biedt op een fraaie plas, met in het midden een eilandje, waarop zich vaak Aalscholvers en Zilverreigers bevinden. Te ver voor een foto, maar leuk, qua uitzicht. Als je geluk hebt zwemt er af en toe een eend in de buurt van de hut en als je heel veel geluk hebt, landt een IJsvogeltje op één van de dode takken.
 |
| Uitzicht vanuit de kijkhut |
Meestal is het er echter vrij stil, althans buiten de hut. Binnen is het een ander verhaal. Als ik binnenkom zijn er 4 andere fotografen aanwezig, 3 mannen en 1 vrouw. De vrouw heeft haar camera en telelens pas enkele dagen en bekent dat ze dus nog heel veel moet leren. Dat is aan geen dovemansoren gezegd. Een oudere heer heeft zich naast haar geinstalleerd, met een pak sap, wat versnaperingen en een fors kaliber telelens. Hij begint ogenblikkelijk een uitgebreide verhandeling over sluitertijden, diafragma, lichtval en compositie. De vrouw knikt een beetje angstig bij alle aanwijzingen.
"Kijk, hier" Hij houdt haar het LCD schermpje van zijn camera voor " Zie je, eigenlijk alleen maar een rietstengel, maar die gaat dus lekker diagonaal door het beeld en dan valt hier het licht zo mooi op" Voorzover ik het kon zien was het inderdaad alleen maar een rietstengel. Vrij prominent in beeld, dat wel. "Ja, je hoeft er niet van te houden, maar ik vind dat mooi". De vrouw haast zich te bevestigen dat zij er net zo over denkt. Ik zeg niets, maar richt mij op een Tafeleend en een Slobeend, die tijdens de les naderbij gekomen zijn
 |
| Tafeleend |
 |
| Slobeend |
Na de les is het even rustig, maar dan stapt er een andere heer op leeftijd naar binnen. Duidelijk een bekende van de Meester, want zij beginnen op luide toon een gesprek over vorige ervaringen in de hut. Beiden blijken afhankelijk van een gehoorapparaat dat duidelijk een mindere dag heeft. De kans dat de IJsvogel nog verschijnt lijkt mij minimaal, tenzij om te klagen over geluidsoverlast.
Als ik op het punt sta weg te gaan, glijdt een Knobbelzwaan op enige afstand voorbij. Ik heb al een hoop zwanen, maar ze blijven mooi. Ik knip dus nog even. "Dat is lastig met dit licht, zo'n witte zwaan", zegt de Meester, kennelijk tegen mij. Ik stel hem gerust met de mededeling, dat ik een volle stop onderbelicht heb, maar hij wil toch het resultaat even zien. "Mmm", bromt hij. "Da's nog vrij weinig, één stop" Maar ik mag toch weg.
 |
| Knobbelzwaan |
Gepubliceerd met Blogsy
tja vogelaars.....
BeantwoordenVerwijderen