Sri Lanka voor beginners deel 7

Een stevig ontbijt
Wij vervolgen onze reis naar een hotel in Tissamaharama. Ik kan dit inmiddels redelijk vlot uitspreken. Het is een aangename plek, waar wij een huisje betrekken dat uitkijkt op een groot open veld. Bijeneters jagen er vanuit een kaal boompje en regelmatig vliegen er ibissen, duiven, zwaluwen en kleiner spul langs. Wij zullen hier 4 nachten blijven, om ons gelegenheid te geven het Yala en het Bundala Nationale Park te bezoeken en op de tussenliggende vrije dag te genieten van het zwembad en de tuin van het hotel. Waar trouwens ook prima vogelfoto's te maken zijn....

Indian Pond Heron (tuin van het hote)

Red-wattled Lapwing (tuin van het hotel)

Eerst staat Yala op het programma. Als wij om 6 uur bij de ingang arriveren staat er al een rijke collectie jeeps klaar om het park in te rijden. Yala is dan ook het bekendste reservaat in Sri Lanka, vooral te danken aan de luipaarddichtheid. Iedere lokale bewoner, die het zich kan veroorloven, koopt een jeep en biedt zich als safarigids aan. Er wordt tegen een fikse prijs een luipaardgarantie geboden, hoewel het natuurlijk af en toe lastig is om dat waar te maken. Daar hebben de gewiekste gidsen een simpele oplossing voor. Zij wijzen door de dichte bosschage naar een slecht zichtbare liaan en verzekeren hun klanten dat dit de staart van een luipaard is. Alle partijen gaan na afloop tevreden naar huis. Als onze eigen gids, na ongeveer drie kwartier, een toegangskaart heeft bemachtigd sluiten wij ons aan in de file om het park in te gaan. Dat klinkt erger dan het is, want het is een groot reservaat en de auto's verspreiden zich snel. Tot er ergens een luipaard gesignaleerd wordt. Dan komen vanuit allen hoeken ronkende jeeps aangesneld en die proberen, zonder enig respect voor de andere liefhebbers, de beste plek te bemachtigen om een glimp van het roofdier op te vangen. Dat houdt zich overigens goed verborgen. Zo'n luipaard is ook niet gek. Wij besluiten al snel het slagveld te verlaten en zoeken wat rustiger paden op. Vogels zijn er genoeg. We zien meer dan 60 soorten, waarvan de chestnut-headed bee-eater wel ongeveer de mooiste is.

Chestnut-headed Bee-eater

Green Bee-eater (living up to its name)

Green Bee-eater

Als we terugkomen spreken we volgende dag nog een middagtochtje te maken en de dag daarna naar Bundala te gaan. Omdat we daarvoor heel vroeg moeten vertrekken willen we weer een 'packed breakfast' meenemen. ' Shall I order one for you, too?' vraag ik onze gids. 'Nonono, sir, no need' . Ok dat is duidelijk. Als hij ons de volgende dag ophaalt voor ons middagritje, heeft hij het formulier van het hotel bekeken en geconstateerd dat er voor hem geen 'packed breakfast' is besteld. Hij meldt dit enigszins verbaasd aan ons en herinner ik hem, licht geirriteerd, aan ons gesprek van de dag tevoren. ' No problem sir, no problem'.
Wij komen terug van ons ritje en ik vraag nogmaals: ' Shall I go to the reception and order breakfast for you now?' Nonono, sir, no need, no need'. Ik dring niet verder aan. De volgende ochtend om half zes vertelt hij ons op verongelijkte toon dat er geen ontbijt voor hem klaarlag. Ik ben best een geduldig mens, maar ik wurg hem ter plekke, snijd zijn lijk aan stukken en voer dat aan de krokodillen als 'packed breakfast'. 'No problem, sir', roept hij nog.Verder is de dag in Bundala prima, veel rustiger dan Yala en met minstens zo veel vogels.

Purple Heron

Bundala NP

Als wij de dag daarna weer vertrekken, richting regenwoud, maakt de gids het weer goed door ons langs een grote kolonie 'vliegende vossen' te leiden. Vleermuizen met een spanwijdte van zo'n anderhalve meter. ' There is another colony ten kilometres from here. Shall I show you?' Nonono, no need', zeg ik.

Flying Fox

Flying Flying Fox (well, it is, isn 't it?)