Sri Lanka voor beginners deel 6

Back to school
Onze route voert door Kandy, ook al weer een voormalige hoofdstad van Sri Lanka. De bekendste attractie hier is de ' Temple of the tooth', waar een hoektand van Boeddha bewaard wordt. Een redelijk forse hoektand, naar ons wordt verteld, maar gezien de grootte van het gemiddelde Boeddha beeld, verbaast ons dat niet. Volgens de overlevering heeft degene, die de tand in zijn bezit heeft het recht om over Sri Lanka te regeren. Dat voorkomt een hoop gedoe met verkiezingen. Wij zijn een beetje tempelmoe, dus wij laten deze bezienswaardigheid aan ons voorbijgaan en brengen een bezoekje aan een klein stukje regenwoud ergens aan de rand van de stad. Uda Wattakele. Ik verzin het niet. Zoals dat hoort in regenwoud is het donker en grijs. Wij maken een zo goed als vogelloze wandeling. ' No matter', zeg ik tegen onze begeleider. 'That is birding for you, sometimes you win, sometimes you lose'. Ik laat wel doorschemeren dat het laatste niet te vaak moet gebeuren.

Vervolgens gaan wij naar de Polwaththa Eco Lodge. Als er 'eco' in de naam van een onderkomen staat, maakt een lichte ongerustheid zich van mij meester. Vaak is dat een dekmantel voor een volledig gebrek aan comfort en oplaadpunten voor de iphone. Het valt echter mee. Het huisje is inderdaad vrij spartaans, maar het ligt prachtig midden in het bos en er staat een prima bed. Een vriendelijke Sri Lankaanse jongen, die bij de lodge werkt, toont zich bereid met mij op zoek te gaan naar enkele van de bijzondere soorten, die op het terrein moeten voorkomen. Enthousiast loopt, glijdt en klimt hij me voor door de beboste hellingen en dat levert inderdaad een paar 'endemen' op. De spot-winged thrush, bijvoorbeeld. Een lijster, die geheel uit camouflagekleuren bestaat en zich dan ook nog het liefst ophoudt in de donkerste gedeeltes van het regenwoud. Mijn multifocale bril doet zijn best, maar, ondanks de indringende wijsvinger van mijn jonge gids, duurt het lang voordat ik hem eindelijk ontwaar. De resulterende foto's zijn dan ook niet de moeite waard om te laten zien.

Op aandringen van de eigenaar van de lodge, een Sri Lankaan getrouwd met een Nederlandse, sluiten wij ons aan bij een excursie naar de plaatselijke school, gevolgd door een ritje in de bus en een wandeling naar de waterval. Op school worden wij nieuwsgierig aangestaard door groepjes, in smetteloos witte uniformen gestoken, leerlingen. Wij begeven ons naar een lokaal om een Engelse les bij te wonen. We mogen daarna ook wat spreekvaardigheid oefenen met de leerlingen. Dan moet de juf wel weg, wordt ons verteld, anders doen de leerlingen geen mond open. Ik heb heel andere herinneringen aan mijn lessen. Ook wij zijn te intimiderend om de tongen los te maken. Misschien is dat omdat ze niet goed weten waar wij vandaan komen. Dat snappen we wel als we de plaat van Europa aan de muur bekijken. We hebben de oorlog kennelijk verloren.

De rest van de middag verloopt ontspannen, zij het dat de chauffeur van de lokale bus waarschijnlijk een gereïncarneerde formule-1 coureur is. De haltes ziet hij als hinderlijke pit-stops. Wij schatten in dat zijn volgende reïncarnatie niet ver weg is. Als hij maar niet vergeet uit te checken.