Posts

Posts uit 2015 tonen

Het mag geen naam hebben

Afbeelding
We hebben besloten een paar daagjes naar Texel te gaan. De weersverwachtingen zijn aardig en de najaarstrek brengt allicht wat interessante soorten mee. We vinden een onderkomen in De Cocksdorp. Aardige naam voor een vriendelijk dorpje in het noorden van het eiland, maar veel Engelse toeristen ga je er niet mee lokken. In de Slufter (ook al zo'n naam met maar één rijmwoord) volgt een weerzien met de mooiste leeuwerik van Europa: de Strandleeuwerik. Strandleeuwerik Later lopen we vanaf de vuurtoren over het eindeloos brede strand naar de branding. Daar scharrelen natuurlijk de ADHD-ertjes onder de wadvogels: Drieteenstrandlopers. Ik heb er een zwak voor. Ik slaag er zowaar in om er eentje in de vlucht te fotograferen. Drieteenstrandloper Uit zee komt een Grote Lijster aangevlogen. Een onverwachte bezoeker, die al heel wat kilometers boven de golven moet hebben afgelegd. Grote Lijster We blijven nog even staan in de hoop een voorbijvliegende Jan-van-Gent te spot

Een mug te ver

Afbeelding
Wij bevinden ons in de Camargue. De Rhone delta, een land van water, riet en zoutpannen. En muggen. We hebben de kleine camping á la ferme weer opgezocht, waar we een paar jaar geleden ook enige tijd gestaan hebben. Het a la ferme aspect wordt slechts hooggehouden door een oude, doorgeroeste tractor en het feit dat het sanitair nogal basic is. Er is wel electriciteit aanwezig op de staanplaatsen en we kunnen zelfs kiezen uit de reguliere .... aansluiting een een eenvoudig stekkerblok, dat onder aan de paal geduldig op de eerste regenbui ligt te wachten. Wij kiezen voor optie 1, zodat de Duitse camper, die even later arriveert, gebruik moet maken van de tamelijk riskant ogende optie 2. Als je na een paar jaar terugkomt op dezelfde plek, merk je vaak dat het verloop van de tijd de herinneringen wat romantischer ingekleurd heeft dan feitelijk het geval was. Dat geldt zeker voor het aantal muggen. Op een Nederlandse camping kunnen muggen ook wel eens lastig zijn. Dat beperkt zich dan meest

De Nederlandsche Vogelaer

Afbeelding
Van een bevriende zwager kreeg ik een tijdje geleden het schitterende boek 'Nederlandsche Vogelen' van Nozeman en Sepp. Het eerste boek waarin de avifauna van ons land volledig werd beschreven en waaraan werd gewerkt van 1770 tot 1829. Fantastische, paginagrote platen vullen de bloemrijke tekst aan. Kunstwerkjes zijn het, hoewel de vogels in een wat stijve, bijna onnatuurlijke houding afgebeeld worden. De modellen waren dan ook opgezette exemplaren. Volgens mij ga ik het hele vogelen anders beleven als ik dit boek als veldgids gebruik. De alomvermaerde Nederlandsche Vogelaer speurt naar de Graeuwe Veld-Lyster Als ik aarzel over een juiste determinatie word ik graag overtuigd door heldere zinnen als: '  De mannen zyn van de wyfjens niet te onderkennen, dan door hun Zang in de Lente. Jong uit het nest geligt en met de pen opgebragt zynde, worden deze Lysters zeer tam en leeren alles naefluiten.' Dat ga ik dan uiteraard meteen proberen, al moet ik even naki

Gieren en ander volk

Afbeelding
Na door de Mistral en de muggen te zijn verdreven uit de Camargue, vestigen wij onze hoop op de Provence. We vinden een rustige camping bij Esparron. De campingbaas leeft met een blijde glimlach naar het eind van het seizoen toe en komt elke morgen langs voor een handdruk en een praatje. Meestal begin ik zelf met " Ç a va?" Daar wil hij best op ingaan en ik kan dan net voldoende knikken op de juiste momenten om de indruk te geven dat we echt met een gesprek bezig zijn. Klik op de foto voor het echte oogcontact.. Af en toe waag ik me aan een andere vraag, bijvoorbeeld over de gieren in de Gorges du Veron. 'Les vautours, oui !' Hij begint me omstandig uit te leggen waar ik die het beste kan zien: La Palud, sens unique,..... Dat gaat helemaal goed komen. Als hij eenmaal beseft dat mijn belangstelling naar vogels uit gaat, komen er meer aantrekkelijke opties tevoorschijn. Achter de 'reception' komt ook regelmatig een vogel, ach hoe heet zo'n beest

Vogelaars op Lesbos

Afbeelding
Het Griekse eiland Lesbos is één van de 'hotspots' om in het voorjaar vogelaars te zien. Dan strijken zij in grote aantallen neer en blijven een aantal dagen pleisteren om vervolgens weer terug te keren naar hun broedgebieden. De beste tijd om ze te fotograferen is in de 'gouden uurtjes' van de vroege avond. Ze zijn dan moe van de hele dag fourageren en behoorlijk benaderbaar. Het zijn veelal mannetjes, die hier verblijven. De meeste in het kenmerkende camouflagekleed. Over de functie van de buitensporig grote lenzen, die zij meedragen zijn de biologen het nog oneens. Waarschijnlijk spelen zij een rol bij het paringsritueel. Ik heb me dit jaar aangesloten bij deze voorjaarstrek. Want, het moet gezegd, vogels zijn er ook op Lesbos. En niet de minste. Van Blonde Tapuiten tot Zwarte Ooievaars, in alle kleuren en uitvoeringen. In de dagen dat wij op het eiland verblijven, slaag ik er in om 17 soorten te zien, die ik nog nooit eerder gezien had. Dat is op mijn leeftijd, met

The Force

Afbeelding
Twee jaar geleden hoefde ik maar enkele minuten te lopen om een IJsvogel te zien. Vlak bij huis. In de oever van een kunstmatig aangelegd eilandje in onze grote plaatselijke stadsvijver was een paartje bezig een nest te betrekken. Als je even geduld had zag je er altijd wel één. Tot plotseling de baggerwerkzaamheden begonnen. Met veel lawaai van een onafgebroken actieve zuigschuit werd de rust van het naderende broedseizoen verstoord. De ingreep was ongetwijfeld nodig; mijn vertrouwen in de lokale overheid is bijna grenzeloos. Ik zag ook wel dat een beetje mammoettanker onherroepelijk vast zou lopen in onze plas, met alle nare gevolgen van dien. En over de timing is ook vast nagedacht. Maar de ijsvogels zijn vertrokken. Vanochtend besluit ik tot een wandeling in een ander dichtbijgelegen stukje natuur. Ons 'bos', eigenlijk een stadspark en een overblijfsel van een oud landgoed. Maar ik zie meteen dat hier ook veel veranderd is. De plantsoenendienst is langs geweest. Nou j

Poldermodel

Afbeelding
De Waterschapsverkiezingen staan weer voor de deur. Dat is altijd een spannende tijd. De aandacht op tv is wel wat overdreven (je zou bijna vergeten dat er ook nog verkiezingen voor de Provinciale Staten waren), maar het levert zinderende debatten op. Altijd goed voor een Brede Waterschappelijke Discussie. Wie herinnert zich niet de dijkgraaf van Hoogheemraadschap Polders Voor het Volk, die na zijn overwinning het publiek toeschreeuwde: ' Wie wil er minder water?' Emotionele momenten. Maar ja, het gaat ergens over. Brandganzen ontvluchten de polder na de uitslag van de Waterschapsverkiezingen 2008 En nergens beseffen ze dat zo goed als in de polder. Daar zit het op het ogenblik vol met ganzen. Te vol, misschien, maar dat laat ik graag aan de politiek over. Veel Brandganzen vooral, die het ijzige klimaat in Groenland en Spitsbergen zijn ontvlucht, om hier de winter door te brengen. Als klein landje moeten wij wel opdraaien voor een groot deel van de opvang. Daar kan het Wa

Op droog brood

Afbeelding
Januari is vaak niet de beste maand om er op uit te trekken, dus ik zit eigenlijk wat doelloos te googelen. Daarbij word ik duidelijk in de gaten gehouden. Eerder ingevoerde zoekacties komen regelmatig terug als advertenties op de meest uiteenlopende sites. De intelligentie daarvan wordt schromelijk overdreven. Een tijdje geleden kocht ik online een muziekstandaard. Google denkt nu dat ik er elke week wel één wil kopen en heeft niet door dat dit bij muziekstandaards anders werkt dan bij brood. In het voorjaar boekte ik vanwege ons bezoek aan Florida online een appartementje aan de kust. Viel nogal tegen en Florida-plannen zijn er in geen jaren meer, maar Google verwacht dat ik elk weekend overkom. Om dit online stalken een beetje in te perken, gebruik ik tegenwoordig af en toe een andere zoekmachine: DuckDuckGo. Die laat minder voetafdrukken na, schijnt het. Rare naam, natuurlijk, maar juist daardoor bedenk ik me opeens dat ik toch best even langs de lokale vijver kan lopen. Ik doe de