Zuid-Afrika 2017 deel 2 (Het vertrek)

Het vertrek valt niet mee, moet ik zeggen. Na een hoop grijze december- en januaridagen komt het KNMI opeens met de voorspelling van sneeuw en ijzel op onze afreisdatum. Nou heeft het KNMI het vaak fout, maar nooit als je graag wilt dat ze het fout hebben. Code oranje voor het grootste deel van het land en het dringende advies om niet de weg op te gaan. Voor half tien al 250 ongelukken door de gladheid. Gelukkig is er dan altijd de NS, Een behulpzame zoon en een nog behulpzamer buurman slepen de koffers een kwartier lang over de be-ijsde straten richting station.

En de trein vertrekt op tijd, dat wil ik toch even vermelden. Net na Amersfoort staan we stil. We doen heel ontspannen en maken nog enige goedgevonden grappen met medereizigers over ProRail en Schiphol. De NS doet leuk mee. 'Wegens een bevroren wissel keren we terug naar station Amersfoort. Reizigers richting Amsterdam kunnen......' Dan volgt een lange reeks zinloze en dagvullende adviezen. Over reizigers richting Schiphol durven ze niet eens te beginnen. Wij bellen onze behulpzame zoon en die blijkt bereid om toch de rit met de auto te wagen. Hij liever dan ik, denk ik nog, maar wij moeten mee. Uiteindelijk bereiken wij geheel zonder ongelukken het vliegveld en nog steeds ruim op tijd. Voortaan is code oranje voor mij slechts het sein om in de auto te stappen. Watjes bij het KNMI.

De vlucht met British Airways via Gatwick verloopt verder voorspoedig, behalve dat we voor de lasagne kiezen. We hopen hiermee de Engelse keuken te vermijden, maar zelfs wij kunnen een betere variant bereiden. Degenen, die wel eens bij ons gegeten hebben, zullen nu vol ongeloof de wenkbrauwen optrekken, maar ik ben geheel serieus.

In Kaapstad halen we onze huurauto op en rijden een paar uur later een zonnig en warm Hermanus binnen. Omdat we pas na 14:00 ons B&B in kunnen, vermaken we ons een tijd op een fraaie plek aan de kust. De zonnebrand ligt nog onder in de koffer, maar ach, een uurtje. Deze vergissing voelen we dagen later nog.

Ik zie wel de eerste nieuwe vogelsoorten. De geheel zwarte Afrikaanse Scholekster. Dit is geen waardeoordeel, slechts een beschrijving van de kleur. Riskant, zo'n blog, besef ik nu.

Bij ons onderkomen treffen we nog veel meer vogels. Gewoon vanaf ons terrasje. Maar daarover later meer.

 

Reacties

Populaire posts van deze blog

Het verre oosten dichterbij

Het Hoge Noorden