Zuid-Afrika deel 8 Rondom Kaapstad

Met zus en zwager bestijgen wij Chapman's Peak per auto en genieten van het wonderschone uitzicht. Hoog boven Hout Bay zien wij de toeristenboten naar Duiker Island varen om daar de talrijke zeehonden te bewonderen. Wij doen dat niet. Voorlopig hebben wij boot genoeg gezien.

J

Wij zoeken de dag daarna onze weg naar de Kirstenbosch Botanical Garden, ongetwijfeld één van de mooiste botanische tuinen ter wereld. Vooral als alles in bloei staat, het geen nu niet het geval is. Bij het oprijden van de parkeerplaats beseffen wij dat wij niet de enigen zijn, die deze dag hebben uitgekozen voor een bezoek. Gelukkig is de tuin enorm, dus de drukte doet zich niet zo voelen. Wij krijgen een plattegrond mee, waarop met cijfers de verschillende tuinen staan aangegeven. De 'Protea Garden', het Fynbos', het staat er allemaal duidelijk op. Mogelijk is er weinig contact geweest tussen de makers van de folder en de aanlegploeg van de tuin, want daar staan alleen maar letters aangegeven. Een aantal daarvan wordt ook nog dubbel gebruikt, want met zesentwintig letters ben je gauw uitgepraat. Maar we zien uiteindelijk wel de Orange-breasted Sunbird, ergens bij de F

We hebben nog drie dagen voordat wij onze auto gaan inruilen voor onze tocht naar het noorden. Nog even een stukje luxe dan. We vinden een mooie lokatie: een comfortabele cottage op een wijnboerderij met uitgestrekte landerijen.

De cottage komt inclusief hond. Een lieverd van het formaat kalf, maar wel erg opdringerig en hij verstaat slecht Engels en ook nauwelijks Afrikaans. 'Af, Braaf', 'Jij Moe Nie Slobber Nie', 'Down, you Moron' en 'Go Fuck Yourself' worden allemaal even goedmoedig genegeerd. Heerlijk relaxed beest.
Een deel van het land is gebruikt voor het uitzetten van Zebra's, Elandantilopen en Springbokken. Wij krijgen zelfs een heuse 'game drive' aangeboden om ze te gaan zien. Ederick, een jonge enthousiaste ecoloog, die pas sinds kort op het landgoed werkt, neemt ons mee in zijn landrover. Het dierentuingehalte is hoog, maar het enthousiasme van de gids vergoedt veel. Als hij onze interesse voor vogels ontdekt, vraagt hij gelijk om advies over het plaatsen van een schuilhut. Ik opper de mogelijkheid om dat bij een watertje te doen, maar dat valt af. Er is geen water. Hij bedenkt wel wat. Op ons tochtje zien wij één Slangenarend en verder geen enkele vogel. Maar de schuilhut gaat er komen, wacht maar. Als wij terug zijn print hij nog even zijn hele proefschrift over de ecologische bedreigingen van de Red Lark uit, één van die onidentificeerbare leeuweriksoorten, waarvan ik hoop dat ze snel op de rode lijst komen. Het is een degelijk stukje werk. Wij nemen het in de koffer mee, uiteraard. Op onze volgende lokatie zijn we vergeten het opnieuw in te pakken. Dat is wel weer jammer voor Ederick.