Zuid-Afrika deel 7 Fishhoek (de zee op)

Van de idyllische rust in de Tides Lodge naar de drukte rond Kaapstad. Wij hebben een Selfsorg Akkomodasie geboekt in Fishhoek, op het Kaapse schiereiland. Omstreeks 4 uur arriveren wij in het plaatsje, tezamen met redelijk wat anderen, die zich na het werk per auto vanuit Kaapstad naar hun suburb spoeden. Dat 'spoeden' dienen we hier met een korrel zout te nemen. Het is even zoeken naar onze plek, maar het uitzicht daar doet ons de drukte een moment vergeten. Tot we boodschappen gaan doen. Per slot van rekening is het selfsorg en dan moet je eten in huis halen. De supermarkt, een Pick and Pay (ik vind dat een beetje raar: of je pikt het of je betaalt, maar niet allebei) is slechts een kilometertje hier vandaan. De heenweg gaat nog wel, maar terug komen wij opnieuw in een stroom Kaapstadvluchtelingen terecht. Over het kilometertje doen wij zo'n 40 minuten. We voelen ons ongelooflijk thuis hier.

Uitzicht Fishhoek

 

De volgende dag staat een zogenaamde pelagische tocht op het programma. Met een boot de volle zee op om daar albatrossen te gaan zien. Er is geen garantie dat de tocht doorgaat, want het waait vaak flink rond de Kaap. Daar kan de VOC over meepraten. We krijgen een mailtje dat het vanwege de voorspellingen 'touch and go' is, of we echt gaan. Maar om 5 uur komt het verlossend woord: it giet oan. Om 7 uur 's ochtends melden wij ons op de kade in Simon's Town. Aan de pier ligt een piepklein bootje 'Obsession' genaamd. We nemen wat foto's van onszelf en het bootje om aan de familie te appen. Kijk eens waarmee wij de zee op gaan? Een grap gaat er altijd in bij ons. Dan zien wij een ander bootje aankomen van exact hetzelfde formaat. De 'Destiny'. Wacht even, dat was toch de naam, die in de mail vermeld stond? Zeker, een grap is leuk, maar dit gaat wel ver.

De 'Destiny' (What's in a name...?)

 

Er is geen ontkomen aan. Zes vogelaars, een gids en de kapitein gaan aan boord en we steken van wal. De kapitein geeft ons een korte uitleg van de werking van het zwemvest en bergt dat vervolgens op een veilige plaats weg. We kunnen hem altijd om de sleutel vragen. Het eerste uur varen we door False Bay en dat voelt al redelijk onstuimig. Als we buitengaats gaan, varen we eerst door een ondiepte, waar de golven van overal tegelijk lijken te komen. 'We call this bit the washing machine', verklaart de kapitein opgewekt. Dan de Atlantische oceaan op. De golven zijn behoorlijk hoog en een Amerikaanse lotgenoot dumpt zijn ontbijt overboord. En later zijn lunch. En wat hij verder nog binnen heeft. Een grote groep dolfijnen zwemt en springt een tijdje met ons mee en af en toe vliegt er een stormvogel, de White-chinned Petrel, langs. Dan ontwaren we aan de horizon een vissersboot. Dat is waar we op hebben gewacht. Als we in de buurt komen, zeilt er een enorme Albatros langs. De Shy Albatross, volgens de gids.

Shy Albatross

 

Mijn eerste albatros ooit en wat een fantastisch gezicht, deze majestueuze vogel, met een vleugelwijdte van zo'n twee-en-halve meter. Het meest spectaculaire beeld komt als de trawler zijn netten binnenhaalt. Grote zwermen zeevogels, aangevuld met wat zeehonden, verzamelen zich om zoveel mogelijk visjes mee te pikken. De gids toont ons wel vier verschillende albatros soorten en diverse andere stormvogels. We kunnen behoorlijk dichtbij komen, maar fotograferen vanuit een hevig deinende boot is een hele uitdaging.

Indian Yellow-nosed Albatross

Op de terugweg raakt de gids extra enthousiast bij het zien van een 'Spectacled Petrel', een zeldzame stormvogelsoort. 'Our bird of the day', roept hij geëmotioneerd. De Amerikaanse jongeman kotst instemmend zijn laatste kruimels overboord. Na zeven uur hotsen en botsen meren wij weer aan. Het herstel gaat even duren, maar wat een tocht!

Spectacled Petrel

 

Gepubliceerd met Blogsy