Hoogtijdagen

Wij rijden vanuit Sesriem naar het noorden. Driehonderdvijftig kilometer onverharde weg. Elke bocht brengt weer nieuwe landschappen en vergezichten. Zandduinen, dorre woestijngebieden, bergruggen en canyons. Tegenliggers zien we, zo ongeveer om het half uur, al van ver aankomen door de stofwolken aan de horizon. Ergens halverwege komen we achter een bus te rijden en dat is gelijk lastig. De volgende zijweg is 125 kilometer verder, dus de kans dat de touringcar gaat afslaan is niet zo groot. Inhalen is riskant want de stofwolk belemmert volledig het zicht op de weg. Bovendien willen we niet te dicht er achter gaan rijden, dan zien we helemaal niets meer. Als er een tegenligger is gepasseerd overleggen we over de kans dat er binnen tien minuten nog één komt en we besluiten dat die klein is. Gaspedaal ingedrukt dus en blind langs de bus razen. Als de weg weer zichtbaar wordt, blijkt dat we nog leven. Heerlijk land, Namibië. Tien minuten later moet er een sanitaire stop ingelast en dankzij...

Halverwege de middag landen wij op het vliegveld van Windhoek, na een lange vlucht. De temperatuur is gelijk al een aangenaam verschil met de Nederlandse winter. Het vliegveld is maar klein voor een ‘international airport’, al zijn de aspiraties voor meer grandeur duidelijk aanwezig. Bijvoorbeeld in de afhandeling van de paspoortcontrole.  Als de aankomsthal gevuld is met passagiers van de net gelande twee vliegtuigen gaat een ge-oliede immigratie procedure van start. Er vormen zich rijen voor ‘residents, ‘other African countries’ en de rest van de wereld. Deze verdeling wordt overigens even gelijkmoedig weer losgelaten als sommige rijen te langzaam vorderen. Zoals de onze. Elke binnenkomer wordt uitgebreid gecheckt, nog eens gecheckt, gefotografeerd en krijgt uiteindelijk een volgestempeld paspoort terug. Dit alles met een volledige desinteresse en in een stressvrij  tropisch tempo. Het duurt een uur voordat wij feitelijk Namibië binnenmogen. Het onderkomen is prima. We bes...

Wij hebben mooie plannen voor 2018. Het eerste plan is Namibië. Nog een paar weekjes, dan pakken wij het vliegtuig richting Windhoek. Dat klinkt wellicht als een dorp in het tochtige noord-oosten van Groningen, maar zo heet de hoofdstad daar. We gaan  vier weken rondtrekken in een ‘four-wheel-drive’, waarbij we tot in de verre uithoeken van het land doordringen. Van de spectaculaire zandduinen in het westen tot aan de uitlopers van de Okavango delta in Botswana. Ik laat onze belevenissen wel weer weten, als we ergens de beschikking hebben over wifi. Woeste, droge en goeddeels verlaten woestijnlandschappen stel ik me zo voor. Slechts 3 miljoen inwoners in een land dat zo groot is als Frankrijk en de Benelux samen. Na Mongolië het dunstbevolkte land ter wereld. In beide landen hebben ze het fileprobleem redelijk onder de knie. Southern Masked Weaver En ik hoop natuurlijk op veel vogels. Dat is uiteraard ook weer een mooi plan voor dit jaar. Zoveel mogelijk vogels zien. Ik ho...