Namibië deel 3 - Swakopmund

Wij rijden vanuit Sesriem naar het noorden. Driehonderdvijftig kilometer onverharde weg. Elke bocht brengt weer nieuwe landschappen en vergezichten. Zandduinen, dorre woestijngebieden, bergruggen en canyons. Tegenliggers zien we, zo ongeveer om het half uur, al van ver aankomen door de stofwolken aan de horizon. Ergens halverwege komen we achter een bus te rijden en dat is gelijk lastig. De volgende zijweg is 125 kilometer verder, dus de kans dat de touringcar gaat afslaan is niet zo groot. Inhalen is riskant want de stofwolk belemmert volledig het zicht op de weg. Bovendien willen we niet te dicht er achter gaan rijden, dan zien we helemaal niets meer. Als er een tegenligger is gepasseerd overleggen we over de kans dat er binnen tien minuten nog één komt en we besluiten dat die klein is. Gaspedaal ingedrukt dus en blind langs de bus razen. Als de weg weer zichtbaar wordt, blijkt dat we nog leven. Heerlijk land, Namibië. Tien minuten later moet er een sanitaire stop ingelast en dankzij de volledige inzet van alle plassers, draaien we de zandweg weer op, net voordat de bus ons weer zou inhalen. Teamwork.

Swakopmund is een aangenaam ogende plaats met talrijke Duitse accenten. Straten, hotels, bedrijven, je waant je hier zo bij onze oosterburen. We arriveren bij onze B&B ‘Alternative Space’, een verfrissende Engelse naam. Een interessant bordje bij de voordeur verwelkomt ons. 

Nou ja, we stammen nog wel een beetje uit de hippie tijd, dus we mogen naar binnen. De reden voor de waarschuwing wordt gelijk duidelijk. Overal hangen schilderijen en tekeningen met slechts één thema: vrouwelijk naakt. Het leidt enigszins af tijdens het ontbijt, maar ik pel toch met vaste hand mijn eitje. Ondanks zijn obsessie met deze kunstvorm blijkt de gastheer een aardige vent, die altijd in is voor een gesprek. Hij kiest daarbij steevast de vorm van een  monoloog. Hij vraagt eerst nog wel wat voor werk we doen ( in ons geval deden)  en knikt beleefd bij mijn antwoord dat ik lesgegeven heb. De volgende uit ons gezelschap is ‘naval engineer’ geweest.’Now that is interesting’ roept hij enthousiast. Het imago van de docent is ook buiten Nederland tanende. Hij blijkt zelf als archtect meegewerkt te hebben aan de bouw van de marinehaven van Walvis Bay en gooit achteloos hier en daar een admiraal op tafel om aan te geven dat hij met de hoogste kringen omgaat.

De volgende ochtend maken we een boottocht vanuit Walvis Bay, om pelikanen, zeehonden en dolfijnen te gaan zien. We zijn nog maar net vertrokken of de eerste pelikaan landt al op de boot. Onze vrouwelijke reisleidster heeft een speciale band met deze reusachtige vogels. En met de zeehonden, die zich af en toe soepel aan boord hijsen. Het geheel heeft wel iets weg van een dolfinarium show, maar we genieten er erg van..

,

Vogels kijken staat ook op het programma. Wij bezoeken de zoutpannen van zowel Swakopmund als Walvis Bay, waar we vele flamingo’s, sterns en andere wadvogels bewonderen. Voor de tropen zijn temperaturen niet hier hoog. Dat komt door de koude golfstroom langs de kust. Maar goed, morgen trekken we weer het binnenland in met hogere temperaturen en nog hogere verwachtingen.