Op zoek naar de gnoe - terug naar Zuid- Afrika

3. Katten

 Het gaat goed met de game drives. Natuurlijk zijn we niet persé op zoek naar de Big Five, maar een goede groep leeuwen wijzen we niet af. Zoals geregeld gebeurt maant een tegemoetkomende auto ons tot stoppen en de chauffeur vertelt enthousiast dat er verderop wel 22 leeuwen zitten. Hij bedoelt eigenlijk ‘liggen’ want dat is de gebruikelijke dagbesteding van een leeuw. We kunnen ze niet echt tellen, want ze liggen overal verspreid onder bomen en bosjes, maar het zijn er veel. Achter ons is een safari voertuig tot stilstand gekomen. Dat is een soort rijdende mini tribune. Op de in hoogte oplopende bankjes is plaats voor 9 personen. Nu zit daar slechts één jong stel, dat ademloos de wijze woorden van de gids indrinkt. Hij legt uitgebreid alle details uit van het familieleven van de grote katten.




Er landen twee gieren, die komen kijken of er nog restjes overschieten van de nachtelijke maaltijd. Dan wordt de gids overmoedig en dat is jammer. ‘Look, they are two different species. One with the red head is a lappet-faced vulture.’ Hij herhaalt het nog even, want het is een lastig woord. ‘Lappet faced vulture’. Het stel knikt. Ze hebben het opgeslagen. ‘ The one with the white head is a white-backed vulture’. Het klasje neemt het zonder meer aan. Maar het is allemaal onzin. Het zijn allebei ‘hooded vultures’ (kapgieren), de één volwassen en de ander nog een jong exemplaar. 





Ik aarzel even. De status van de docent is echter al dusdanig aangetast, dat ik daar niet verder afbreuk aan wil doen. En ze hebben nu twee soorten, terwijl ik er maar één in de aanbieding heb. Ik zwaai ze vriendelijk gedag. De gids steekt nog even zijn hand op en speurt weer naar nieuwe uitdagingen. Hij neemt z’n werk zeer serieus.

We zien nog meer katten. Een flink aantal auto’s heeft zich verzameld ter hoogte van een grote, zwaar bebladerde boom. ‘Leopard’, krijgen we mee vanuit een geopend raampje. De doorgewinterde safarigangers zijn druk doende hun auto dusdanig te manoeuvreren, dat zij een glimp van het roofdier kunnen vastleggen. Het is daarbij een goed gebruik dat je je niets van de kansen van de rest aantrekt, anders kom je zeker niet met de gewenste foto thuis. Wij rijden stapvoets langs het ergste gewoel en zetten onze auto stil. Een stukje luipaardrug en -achterhoofd zijn ons deel. Maar we zien hem wel. Dan draait de luipaard zich om en kijkt ineens volledig onze kant op. De paniek onder de zorgvuldig opgestelde auto’s is groot. Vloekend starten zij weer op en proberen van deze nieuwe situatie het beste te maken. Wij nemen op ons gemak wat foto’s en vervolgen vriendelijk knikkend onze weg. 




Voor de vogels is de belangstelling vaak minder. Als wij op de vraag of wij ‘anything interesting’ gezien hebben, behulpzaam de route wijzen naar een White-fronted Bee-eater, ontmoeten wij slechts wazige blikken. Want bijeneters horen niet bij de Big Five.




Reacties

  1. Weer eenszeer interessant wat jullie beleven en wat zyn jullie gelukkig met alles wat jullie zien. Fyn voor jullie hoor en ik volg verder mee❣️

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Wat een verstandig luipaard!
    En wat een geweldige foto's weer!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Bijzonder weer en zo heerlijk beeldend beschreven !! Enjoy

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Wauw, die luipaard! En die bijeneter is ook niet slecht.

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Als ik het zo hoor kan jij beter gids worden daar Peter 😀

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Leuk hoor en mooie foto's. Lekker genieten verder ! Ineke en Marjolijn.

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Wat een prachtige foto’s! Genieten ook weer van de prachtige verhalen!

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Mooi! Die white fronted bee eater!

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Als je bij 'Geef je reactie op' gaat typen, kun je vervolgens daarboven bij 'Reageer als' op het pijltje klikken en kiezen voor de optie "naam'' .Leuk om te weten wie er reageert...

Populaire posts van deze blog

Het verre oosten dichterbij

Het Hoge Noorden