Het verre oosten dichterbij

Deel 6: de bergen in.

Het noorden van Thailand heeft een heel ander karakter dan de gebieden die we eerder hebben bezocht. De uitlopers van het Himalaya massief vormen hier een gebergte dat weliswaar minder hoog is dan de ons bekende Everest en aanverwanten, maar toch landschappelijk een mooie aanblik vormt. En natuurlijk andere vogels herbergt dan het laagland.

 Wij maken een praatje met een Engels echtpaar met hun Thaise privé vogelgids. Ze hebben een mooi bergweggetje gereden waar ze veel leuke soorten gezien hebben. Nee, ze weten niet precies welke route, daar hebben ze dan weer een ‘driver’ voor. En die overnacht in een hutje verderop. Maar de gids weet het ook wel. Ik laat aan de Thaise dame een route op Google maps zien. “Was het deze weg? “, vraag ik. Ze werpt een korte blik om mijn telefoon en knikt dan achteloos. “Yes, many birds”. Als ik ‘s avonds voor de zekerheid toch nog even de route nazoek in online vogel documentatie, wordt mijn twijfel al gauw bevestigd.

‘The road up this side is in very poor condition. For much of its length this road actually forms the border between Thailand and Myanmar so do not wander off into Myanmar where Thai authorities will not be able to help you should you get into trouble. In the recent past there have been signs warning of land mines on both sides of the road; these signs have fallen down and I do not know if the mines have been cleared’ 

We beleggen een korte vergadering en unaniem wordt besloten deze route te mijden.

Gelukkig vinden we uiteindelijk wel de juiste weg. Als we die de volgende dag rijden komen we de Thaise gids met haar cliënten weer tegen. Ondanks haar verbazing ons hier ongedeerd aan te treffen groet ze ons beleefd. Want zo zijn Thai. We komen een jong Nederlands stel tegen, dat al meer dan twee jaar aan het reizen is, langs vogelgebieden op verschillende continenten. Hun passie is hartverwarmend. 

De hoogste berg van Thailand is Doi Inthanon en dat is onze volgende bestemming. Als accommodatie hebben wij een eenvoudige ‘Homestay’ gevonden. Een huisje op palen, met zitzakken op de veranda en een open keuken. Een opener keuken dan deze bestaat niet. Het bed is verrassend comfortabel. En een lievere gastvrouw dan hier hebben we nergens getroffen. Omdat wij vroeg op pad gaan om vogels te kijken ( met en zonder gids), vragen wij of het soms mogelijk is een ‘packed breakfast’ mee te krijgen. “Of course, no problem, it is my pleasure”. De volgende ochtend om kwart voor 7 krijgen wij diverse gerechten mee, verpakt in bladeren van de bananenboom. Verrukkelijk.

Op de top van Doi Inthanon kun je een rondwandeling maken over een zgn ‘boardwalk’ door prachtige, met mos overdekte moerasbossen. Uniek op deze hoogte. En met vogelsoorten, die nergens anders in het land voorkomen.

Als wij even uitrusten na de wandeling schiet een geagiteerde Fransman ons aan. “ Where is the view ? Do you know where is the point de view..”  Met de Franse Alpen in gedachten was hij de berg opgereden, tot hij boven de boomgrens zou kunnen genieten van weidse uitzichten. Maar de regenwouden hier reiken tot aan de top. Hij moppert nog even tegen zijn echtgenote, waarschijnlijk omdat die zijn uitzicht al jaren belemmert, maar legt zich er dan bij neer. 

Inmiddels zijn talloze busjes met toeristen gearriveerd, die allemaal een dagtocht je vanuit Chiang Mai hebben geboekt. Wij dalen dan ook maar af. Even bijkomen op onze zitzakken .