Terug in Zuid-Afrika

4. Satara

We trekken verder het Kruger park in tot aan Satara restcamp. Dankzij welwillende aanwijzingen van mede-safarigangers zien we tot twee maal toe een groep leeuwen. En vogels natuurlijk. Vooral veel ‘rollers’. Scharrelaars is de Nederlandse benaming. Dat klinkt wat sjofel, maar dat is onterecht. Beide soorten ‘roller’ die hier voorkomen horen tot de kleurigste van de savanne. De Lilac-breasted Roller is hier het hele jaar te vinden, de European Roller volgt ongeveer ons reisschema. Ik zie ze ook wel een enkele keer in Zuid-Europa, maar dan gaan ze steevast al op de wieken als ik nog ver bij ze vandaan ben. Hier zijn ze ongelooflijk benaderbaar. Het is nauwelijks een uitdaging te noemen om er één op de foto te krijgen. Dat effect heeft Afrika kennelijk. Zelfs de sprinkhaan denkt: wat een benaderbare roller. Die is wel in voor een praatje. En hij hopt er met een uitnodigende glimlach op af.

European Roller

Lilac-breasted Roller

Satara staat bekend als het ‘cat camp’ en doet zijn naam meteen eer aan. Tijdens het eten koken horen wij een leeuw brullen. Niet ver weg. Het is een indrukwekkend geluid. De leeuw doet dit om zijn territorium af te bakenen. Onze pasta valt gelukkig net daarbuiten.

Als wij de volgende middag een ‘game drive’ maken vanuit het kamp stuiten wij op paar auto’s, die langs de kant van de zandweg staan. ‘There’s a wild dog under that tree. You can’t see it at the moment, but every now and then you can see the ears coming up.’ Daar gaan we natuurlijk op wachten. De oren van een wilde hond zie je niet zo vaak. Na een kwartiertje krijgt een busje met verveeld kijkende Amerikanen er genoeg van en rijdt weg. Ze zijn net de bocht om als zo’n vijftien wilde honden uit allerlei verborgen hoeken tevoorschijn komen en elkaar uitgebreid begroeten. Zij storen zich totaal niet aan de wachtende voertuigen en hun zenuwachtige gejank en gesnuffel brengt ze tot nauwelijks een meter van onze auto. Mijn echtgenote dringt er op aan dat ik de auto even start. Dan kan ze het raam dichtdoen. Dat voelt wat veiliger. Ik spreek daar echter mijn veto over uit. Ze zitten weliswaar aan haar kant, maar ik wil toch ook leuke foto’s kunnen maken. En ik heb ergens gelezen dat wilde honden zo goed als nooit door het open raam van een auto springen. Of ging dat over wrattenzwijnen? Dat zou ook kunnen.

Één stel wilde honden heeft de ontmoeting wat meer inhoud gegeven door tot een uitgebreide paring over te gaan. Wilde honden staan er om bekend dat ze een ongelooflijk uithoudingsvermogen hebben. Gewoonlijk gebruiken ze dat bij de jacht, maar ook op andere momenten is dit een nuttige eigenschap. Een vrouw uit de auto tegenover ons is het hele tafereel integraal aan het filmen. Minutenlang. Haar echtgenoot kijkt wat nors toe. De lat komt wel hoog te liggen.