Terug in Zuid- Afrika

2. Naar het Kruger Park

We laten de wetlands achter ons en rijden naar het befaamde Kruger Park. Omdat we zo kort tevoren besloten om hierheen te komen, kunnen we niet direct accommodatie boeken in het reservaat zelf, maar verblijven we een paar nachten in Malelane, net daarbuiten. Een prachtige locatie, met uitzicht op de ‘Crocodile River’. De olifanten komen regelmatig daar drinken en een enkele kolos loopt op slechts enkele meters langs ons terras. Ik moet hierbij wel vermelden dat het terras beveiligd is met een olifantwerend hek van anderhalve meter hoog. Daar is hier weinig discussie over. 

De ‘gate’ van het Kruger ligt op slechts 10 minuten rijden van ons huisje vandaan. Bij de receptie vullen wij een uitgebreid formulier in, waarna wij toestemming krijgen onze Safari te beginnen. We willen eigenlijk zo gauw we kunnen de verharde weg verlaten, maar een tegemoet komende auto gebaart ons te stoppen. ‘ There are lions, just a few hundred metres down the road.’ Tja, wij roepen altijd dat we niet persé uit zijn op de Big Five, maar een leeuw moet toch even gescoord worden. Gelukkig staan er al twee andere auto’s stil bij de bewuste plek, anders waren we er misschien toch voorbij gereden. Twee auto’s is overigens niks. Als er een grote kat gesignaleerd wordt, ontstaat er al gauw een chaotische verzameling van voertuigen , die allemaal proberen een zodanige positie in te nemen dat er een fotomoment mogelijk is. De safari jeeps zijn hierbij in het voordeel omdat ze veel hoger zijn dan de rest. En de chauffeurs nietsontziender. Door de overvloedige regenval van de laatste maand staat het gras erg hoog en lange tijd zien we alleen een oor. Duidelijk van een leeuwin. Wij zijn eerder in Zuid-Afrika geweest. Leeuwen slapen het grootste deel van de dag, dus het is een klein wonder als toch even een kop in beeld komt. 

We bezoeken een ‘hide’, een schuilhut, die uitzicht biedt op een drinkplaats. Een groepje impala’s loopt voorzichtig op het water af. Nerveus blikken ze naar links en rechts of er geen luipaard op de loer ligt en tenslotte nemen de eerste waaghalzen een slok. 

Wij slaan het gebeuren met een glimlach gade. Wat een vredig tafereeltje. Geen gevaar te bekennen. Tot er opeens een heftig geplons en gespetter de stilte verstoort. In paniek stormen de impala’s weg van de oever, op één vrouwtje na. Zij reageerde iets te laat en is tussen de kaken van een reusachtige krokodil beland. Het is een ongelijke strijd. Nog een paar keer komt de kop van de angstige gazelle boven water, maar dan wordt zij definitief naar beneden gesleurd. 

Nog enigszins geschokt door de brute aanval, besluiten wij toch het verder verloop van deze natuurdocumentaire af te wachten. We horen hierbij duidelijk de stem van David Attenborough het commentaar verzorgen. ‘We can only watch this spectacle in wonder and amazement. The only cruelty in the natural world is created by mankind.’ Daar is de krokodil het mee eens en een half uurtje later begint hij aan het verorberen van zijn welverdiende maaltijd. Om stukken los te scheuren van het kadaver smijt hij regelmatig de hele impala met een klap op het water. Daarbij blijft dan flinke brok vlees in zijn kaken achter, die hij met een achteloos gebaar in zijn keelgat laat verdwijnen. Ik fotografeer deze efficiënte methode zorgvuldig, voor het geval wij ooit vergeten een mes mee te nemen naar de barbecue. 

Wij komen even bij op de picknickplaats een aantal kilometers verderop. Weliswaar wordt hier ook weer gewaarschuwd voor het gevaarlijke wild, maar buiten Europa heb ik roaming nooit aanstaan, dus zal het wel loslopen.

Bij het restaurantje hangt een zgn ‘sightings board’ waarop met gekleurde magneetjes aangegeven wordt waar er leeuwen, luipaarden, wilde honden en olifanten gesignaleerd zijn. Een groepje Nederlandse toeristen staat daar verontwaardigd naar te turen. Zie je, Koos, de leeuwen zitten daar en daar en daar. En hierzo is een luipaard gezien. Een luipaard! En wat doet onze gids? Die gaat natuurlijk weer de ander kant op. Dat ga ik hem echt wel even vertellen. Kom nou. Hoe zeg je eigenwijs in het Engels? Hij voegt de daad bij het woord en loopt naar een bescheiden ogende gids, die zich een beetje op de achtergrond ophoudt. Hij legt zijn arm met een joviaal gebaar om diens schouders en duwt hem beslist richting sightings board. ‘Kum wiz me. Let me show you sumzing. Let me show you how to do your zjob. Only joking, only joking.’ Een heel fijn groepje, dat zich internationaal prima redt. Echt nog die heerlijke VOC mentaliteit….