Hoogtijdagen

5. Mopani Het noordelijk gedeelte van het Kruger park is aanmerkelijk rustiger dan het zuiden. Minder kans op de ‘Big Five’, dus minder toeristen. Als wij de gate van het Mopani restcamp binnenrijden voelt dat een beetje als thuiskomen. Vorige keren waren we hier met familie en hadden we een groot huis met uitzicht op het stuwmeer beneden. Met z’n tweeën betrekken we uiteraard een kleiner onderkomen midden in het kamp. Daar is niks mis mee. Behalve dat de airco het niet doet. Terwijl de temperatuur de vijfendertig graden aantikt. Het meisje bij de receptie hoort mijn klacht hierover onbewogen aan. ‘You have thirty- three?’ Ik antwoord dat ze er nog twee graden naast zit, maar ze doelt op het nummer van ons huisje. Ze pakt de telefoon en heeft een korte, voor mij natuurlijk onverstaanbare, conversatie. ‘They will come and fix it’, belooft ze. Het kan best dat ze daar zelf in gelooft.     Maar wachten tot de temperatuur daalt is ook een optie. Het wordt hier tenslotte al herfst....

4. Satara We trekken verder het Kruger park in tot aan Satara restcamp. Dankzij welwillende aanwijzingen van mede-safarigangers zien we tot twee maal toe een groep leeuwen. En vogels natuurlijk. Vooral veel ‘rollers’. Scharrelaars is de Nederlandse benaming. Dat klinkt wat sjofel, maar dat is onterecht. Beide soorten ‘roller’ die hier voorkomen horen tot de kleurigste van de savanne. De Lilac-breasted Roller is hier het hele jaar te vinden, de European Roller volgt ongeveer ons reisschema. Ik zie ze ook wel een enkele keer in Zuid-Europa, maar dan gaan ze steevast al op de wieken als ik nog ver bij ze vandaan ben. Hier zijn ze ongelooflijk benaderbaar. Het is nauwelijks een uitdaging te noemen om er één op de foto te krijgen. Dat effect heeft Afrika kennelijk. Zelfs de sprinkhaan denkt: wat een benaderbare roller. Die is wel in voor een praatje. En hij hopt er met een uitnodigende glimlach op af. European Roller Lilac-breasted Roller Satara staat bekend als het ‘cat camp’ en doet zijn ...

3. Skukuza, Ons eerste verblijf in het Kruger park is Skukuza, het grootste ‘restcamp’ en bijna een dorp op zich. We betrekken daar een huisje, dat uitkijkt op de rivier en worden gelijk verwelkomd door knorrende nijlpaarden en een groot waarschuwingsbord. Een grote troep bavianen houdt zich al jaren in en om het kamp op en hoewel ze niet persé agressief zijn, wordt toch dringend aangeraden etenswaren en kleine kinderen veilig op te bergen. Wij hoeven ons alleen druk te maken over de etenswaren. Bij het keukentje buiten zijn daartoe zware schuifgrendels aangebracht op de voorraadkastjes. Omdat de installatie destijds ongetwijfeld ook via aanbesteding tot stand gekomen is, zijn de schuiven te kort. De deurtjes gaan nog altijd probleemloos open. Het management is hiervan op de hoogte, maar in goed overleg met de bavianen is besloten dat voorlopig zo te laten. Het punt komt echter wel weer op de volgende agenda Er klinkt een luid gekrijs vanuit het huisje van de buren. Ik wil er heen lope...

2. Naar het Kruger Park We laten de wetlands achter ons en rijden naar het befaamde Kruger Park. Omdat we zo kort tevoren besloten om hierheen te komen, kunnen we niet direct accommodatie boeken in het reservaat zelf, maar verblijven we een paar nachten in Malelane, net daarbuiten. Een prachtige locatie, met uitzicht op de ‘Crocodile River’. De olifanten komen regelmatig daar drinken en een enkele kolos loopt op slechts enkele meters langs ons terras. Ik moet hierbij wel vermelden dat het terras beveiligd is met een olifantwerend hek van anderhalve meter hoog. Daar is hier weinig discussie over.  De ‘gate’ van het Kruger ligt op slechts 10 minuten rijden van ons huisje vandaan. Bij de receptie vullen wij een uitgebreid formulier in, waarna wij toestemming krijgen onze Safari te beginnen. We willen eigenlijk zo gauw we kunnen de verharde weg verlaten, maar een tegemoet komende auto gebaart ons te stoppen. ‘ There are lions, just a few hundred metres down the road.’ Tja, wij roepen a...

2. Naar het Kruger Park We laten de wetlands achter ons en rijden naar het befaamde Kruger Park. Omdat we zo kort tevoren besloten om hierheen te komen, kunnen we niet direct accommodatie boeken in het reservaat zelf, maar verblijven we een paar nachten in Malelane, net daarbuiten. Een prachtige locatie, met uitzicht op de ‘Crocodile River’. De olifanten komen regelmatig daar drinken en een enkele kolos loopt op slechts enkele meters langs ons terras. Ik moet hierbij wel vermelden dat het terras beveiligd is met een olifantwerend hek van anderhalve meter hoog. Daar is hier weinig discussie over.  De ‘gate’ van het Kruger ligt op slechts 10 minuten rijden van ons huisje vandaan. Bij de receptie vullen wij een uitgebreid formulier in, waarna wij toestemming krijgen onze Safari te beginnen. We willen eigenlijk zo gauw we kunnen de verharde weg verlaten, maar een tegemoet komende auto gebaart ons te stoppen. ‘ There are lions, just a few hundred metres down the road’ Tja, wij roepen al...

 1. Wakkerstroom Het lag niet in de bedoeling om hierheen af te reizen. Eigenlijk zouden we op zoek gaan naar de condor. Een droevig familie gebeuren echter betekende dat dit plan niet doorging. En toch willen we graag weg. Even bijkomen in de natuur met liefst hogere temperaturen dan in ons eigen land. Niet teveel hoeven uitzoeken: iets simpels en vertrouwds. ‘ De tickets naar Johannesburg zijn behoorlijk afgeprijsd’, zegt mijn echtgenote. Ze bedoelt dat heel neutraal. Ik mag ook een ander voorstel doen. Anderhalf uur later is de vlucht geboekt en zijn de onderkomens in het Kruger Park geboekt. We besluiten echter eerst een paar dagen naar Wakkerstroom te gaan, een klein dorpje zo’n drie-en-half uur rijden van Johannesburg. Een mooie vogel bestemming vanwege de uitgestrekte wetlands. We zijn hier ooit eerder geweest en hebben er goede herinneringen aan. Ons onderkomen ligt een kilometer of 6 buiten het plaatsje en is slechts te bereiken via een onverharde weg vol kuilen. Die voor ...