Vanuit het Bateleur Bushveld Camp vertrekken we voor een lange rit, met als doel het uiterste noorden van het Kruger Park. Dit gedeelte van het park wordt veel minder bezocht dan het zuiden en we komen dan ook slechts af en toe een auto tegen. De weg kan eigenlijk niet missen, dus we hebben voor deze rit onze navigatie-app uitgeschakeld. Dan is het wel even schrikken, als je plotseling een sms ontvangt:" Welkom in Vietnam. U kunt bellen....." Uiteraard reageer ik boos naar mijn echtgenote, die de kaart bij zich heeft, maar zij verzekert me, dat ze de afslag Vietnam niet gezien heeft. Dat is wel vervelend. Natuurlijk weer geen Vietnamese Dong op zak om loempia's te kopen.
Uiteindelijk blijken we toch nog gewoon in Zuid-Afrika te rijden, dicht tegen de grenzen van Zimbabwe en Mozambique aan. De dekking van het mobiele netwerk houdt na deze sms wel zo'n beetje op. Qua dierenleven is de rit een beetje stil, op een paar Elandantilopen na. Wel zien we een kleine familie Ground Hornbills (Zuidelijke Hoornraaf). Deze grote vogelsoort is zeldzaam geworden en heeft dan ook een beschermde status. Het duurt soms jaren voordat ze met succes één jong grootbrengen. Nou ja, dat is bij ons niet veel anders. Het zijn heel grote, zwarte neushoornvogels, die, al struinend door het struikgewas, hun voedsel zoeken. Vliegen doen ze zo min mogelijk.
 |
| Southern Ground Hornbill (Zuidelijke Hoornraaf) |
We verlaten het Kruger Park via Pafuri Gate en slaan daarna meteen linksaf richting Pafuri River Camp. Het is dat we om de paar honderd meter een bordje tegenkomen waarop bevestigd wordt dat we nog de goede route volgen, maar een slechter stuk weg zijn we nog niet tegengekomen. Het kamp zelf echter is een aangename verrassing. We worden welkom geheten door, Robert, die zichzelf voorstelt als de chef, maar bij afwezigheid van de managers, een paar dagen lang alles regelt. Wij zijn zo ongeveer de enige gasten, op een Zuid-Afrikaans echtpaar na, dat de zojuist gereden helletocht met een caravan gemaakt heeft. Ze zijn wat langer gebleven dan de bedoeling, om moed te verzamelen de terugweg te aanvaarden. Er staan, op gepaste afstand van elkaar, een aantal tenten op houten platforms, met daaronder een keukentje en op een paar meter afstand een toilet.
 |
| Pafuri River Camp |
Er is geen elektriciteit, dus 's avonds worden er paraffine lampjes aangestoken. Een toiletbezoek 's nachts betekent met een zaklantaarn het smalle houten trapje afdalen. Er komen hier gelukkig geen leeuwen voor. Is ons althans verteld. De maaltijden 's avonds zijn uiterst sfeervol en van een prima kwaliteit. Ook al zijn wij de enige gasten aan de lange tafel, de kaarsjes branden, het bestek ligt keurig klaar en we krijgen van Robert uitleg over elke gang van het diner. Chef is niets te veel gezegd.
Overdag krijgen we in de centrale "lapa" gezelschap van wat kleurrijke vogels:
 |
| White-bellied Sunbird (Witbuikhoningzuiger) |
 |
| Yellow White-eye (Afr. Brilvogel) |
 |
| Orange-breasted Bush-Shrike (Oranje Bosklauwier) |
Vanuit het Pafuri River Camp ondernemen we dagtochten in het noordelijk deel va het Kruger, elke keer via Pafuri Gate. De eerste keren worden we daar nog gecontroleerd op dode neushoorns in de kofferbak, maar als wij eenmaal bekend raken (Ah, it's you again...), gaat het in- en uitchecken aanmerkelijk sneller. We maken een paar mooie ritten langs de Luvuvhu rivier en bezoeken daarbij de bij vogelaars bekende Pafuri Picnic Spot. Ook stoppen we een paar keer op de brug. Daar mag je de auto even uit, hoewel je de weerszijden van de brug daarbij wel in de gaten moet houden. Olifanten gebruiken de brug ook regelmatig.
De 20 kilometer, die we elke keer moeten afleggen tussen Pafuri Gate en de rivier zijn wat saai, maar we genieten wel elke keer van de grote Baobab boom halverwege.
 |
| Baobab |
 |
| Saddle-billed Stork (Zadelbekooievaar) |
 |
| Giant Kingfisher (Afr. Reuzenijsvogel) |
 |
| White-crowned Lapwing (Witkruinkievit) |
De eigenaar van het kamp, Vaughan, arriveert in het kamp. Fors, welbespraakt en zeer aanwezig. Vanwege het warme weer krijg ik spontaan een koud biertje van hem aangeboden terwijl hij zich voorstelt. Dat biertje staat later natuurlijk wel gewoon op de rekening. Er zijn twee vriendinnen van hem over uit Durban en hij neemt ons allen aan het eind van de middag mee naar Sunset Ridge. Onder het genot van een sundowner genieten wij van de inderdaad mooie zonsondergang.
De 20 kilometer, die we elke keer moeten afleggen tussen Pafuri Gate en de rivier zijn wat saai, maar we genieten wel elke keer van de grote Baobab boom halverwege.
Gepubliceerd met Blogsy
Reacties
Een reactie posten
Als je bij 'Geef je reactie op' gaat typen, kun je vervolgens daarboven bij 'Reageer als' op het pijltje klikken en kiezen voor de optie "naam'' .Leuk om te weten wie er reageert...