Hoogtijdagen

Vanuit Namibie arriveren wij bij Mata Mata, één van de restcamps van het immens grote Kgalagadi Transfrontier Park en tevens een minuscuul grenspostje. De enige beambte van de grenspolitie zit aan een aftands bureautje in de receptie van het kamp. Omdat wij waarschijnlijk de eerste auto zijn die deze dag de grens passeert (en misschien ook wel de laatste), vindt hij het duidelijk zijn plicht om zijn taak serieus op te vatten. Na het uitgebreid bestuderen van ons paspoort, geeft hij aan dat hij de auto aan een inspectie wil onderwerpen.'You have firearms?', vraagt hij hoopvol. Dat spaart hem eventueel een hoop tijd. Na ons ontkennende antwoord vraagt hij ons het achterportier te openen. Zijn oog valt op de gitaar en gelijk verschijnt er een brede glimlach op zijn gezicht. 'You play guitar? Ah music, good, nice! ' Het portier kan weer dicht en de Uzi's en Kalashnikovs blijven onondekt in de bagageruimte. Onze verwachtingen van het Kalahari gebied waren beelden van dr...

Wij beginnen aan wat we zien als het hoogtepunt van onze reis: de trip naar het noorden. Hiertoe ruilen wij onze huurauto in voor een 4x4, een Toyota Hilux Double Cab. We krijgen uitgebreide uitleg over het gebruik van de '4-wheel drive', de koelkast met 2e accu en de dubbele benzinetank. Eén van 60 liter en één van 80 liter. Allebei helemaal vol. 'De bezinemeter begint pas te zakken als één van de twee helemaal leeg is en dan heb je dus nog een volle tank te gaan voordat een bezoek aan het tankstation nodig is' legt de opgewekte verhuurder uit. Het is een waar monster en wij voelen ons echte avonturiers als wij de eerste kilometers daarin afgelegd hebben. Voor de echte Zuid-Afrikaan is een dergelijk 'bakkie' dagelijkse kost, maar voor ons allerminst. We nemen overal voorrang, geven tegenliggers geen centimeter ruimte en lachen om snelheidsbeperkingen. Blits met de Britz   We vragen ons wel af wat dat rare bord betekent met die doorgestreepte 'S' betek...

Met zus en zwager bestijgen wij Chapman's Peak per auto en genieten van het wonderschone uitzicht. Hoog boven Hout Bay zien wij de toeristenboten naar Duiker Island varen om daar de talrijke zeehonden te bewonderen. Wij doen dat niet. Voorlopig hebben wij boot genoeg gezien. J Wij zoeken de dag daarna onze weg naar de Kirstenbosch Botanical Garden, ongetwijfeld één van de mooiste botanische tuinen ter wereld. Vooral als alles in bloei staat, het geen nu niet het geval is. Bij het oprijden van de parkeerplaats beseffen wij dat wij niet de enigen zijn, die deze dag hebben uitgekozen voor een bezoek. Gelukkig is de tuin enorm, dus de drukte doet zich niet zo voelen. Wij krijgen een plattegrond mee, waarop met cijfers de verschillende tuinen staan aangegeven. De 'Protea Garden', het Fynbos', het staat er allemaal duidelijk op. Mogelijk is er weinig contact geweest tussen de makers van de folder en de aanlegploeg van de tuin, want daar staan alleen maar letters aangegeve...

Van de idyllische rust in de Tides Lodge naar de drukte rond Kaapstad. Wij hebben een Selfsorg Akkomodasie geboekt in Fishhoek, op het Kaapse schiereiland. Omstreeks 4 uur arriveren wij in het plaatsje, tezamen met redelijk wat anderen, die zich na het werk per auto vanuit Kaapstad naar hun suburb spoeden. Dat 'spoeden' dienen we hier met een korrel zout te nemen. Het is even zoeken naar onze plek, maar het uitzicht daar doet ons de drukte een moment vergeten. Tot we boodschappen gaan doen. Per slot van rekening is het selfsorg en dan moet je eten in huis halen. De supermarkt, een Pick and Pay (ik vind dat een beetje raar: of je pikt het of je betaalt, maar niet allebei) is slechts een kilometertje hier vandaan. De heenweg gaat nog wel, maar terug komen wij opnieuw in een stroom Kaapstadvluchtelingen terecht. Over het kilometertje doen wij zo'n 40 minuten. We voelen ons ongelooflijk thuis hier. Uitzicht Fishhoek   De volgende dag staat een zogenaamde pelagische tocht op he...

Het afscheid van ons B&B in Wilderness betekent ook het (voorlopige) afscheid van de andere familieleden. Wij zeggen de Turaco's, Robin Chats, Forest Canaries en Sunbirds gedag en wachten even tot Sue en Phil , geheel zonder koffers, ook het trapje afgedaald zijn. Sue's nieuwe heup geeft haar daarbij een duidelijke voorsprong op Phil. Elke gast zwaaien zij hoogstpersoonlijk uit. Greater Double-collared Sunbird Het eerste gedeelte van de route, langs de N2 is weinig interessant. De snelheidsbeperkingen in Zuid-Afrika zijn heel helder. Hoe smaller de weg, hoe harder je mag. Met 120 km/u scheuren wij over een tweebaansweg langs hordes voetgangers en het lijkt mij niet dat we veel geraakt hebben. Af en toe staat er iemand enthousiast met een oranje vlag te zwaaien. Ik ken het schema van het Nederlands Elftal niet uit mijn hoofd, maar ik dacht niet dat ze nu een oefenwedstrijd hadden tegen "Bafana Bafana". Als wij genoeg afremmen om de borden langs de weg te kunnen le...

Een prachtige rit via de R62 voert ons naar het plaatsje Wilderness, gelegen aan de befaamdeTuinroute. Het B&B dat we daar geboekt hebben noemt zichzelf een 'Birder Friendly Accommodation'. Dat ben je in Zuid-Afrika niet zomaar. Daarvoor moet je aan strenge criteria voldoen, zoals een boekenplank vol veldgidsen, een uitgebreide kennis van het lokale vogelleven en een tuin, waarin dit lokale vogelleven te bewonderen is, zodat de gasten geen vermoeiende tochten hoeven te ondernemen. Nou, ons B&B scoort hoog. In de boom voor de veranda hangt een fiks aantal voederplankjes, aangevuld met suikerwaterflessen voor de vogels met een lastig dieet. Als wij aankomen worden wij enthousiast begroet door Sue, de 70-jarige vrouw des huizes. Wij maken aanstalten onze koffers het trapje op te tillen naar de kamer. Sue roept haastig dat Phil daar straks voor gaat zorgen. Hij doet even zijn middagdutje, maar hij wordt hoogstwaarschijnlijk wel weer wakker en dan komt het helemaal in orde....

We landen laat in de avond in Kaapstad en brengen de eerste nacht door in een chique betonblok dicht bij het vliegveld. De volgende ochtend rijden we naar de plek waar we zo ruw en onverwacht vandaan werden gerukt, in Montagu. Nu in gezelschap van zus en zwager, die hun geplande reis naar Bali omgeboekt hebben om dichter bij de familie te blijven. Mooi toch? En het is toch rotweer in Bali. Landschap bij Montagu Wij worden meer dan hartelijk welkom geheten in Montagu en de gitaar is nog in goede staat. Elsje en Johan, de eigenaren van de boerderij, nodigen ons uit voor een braai bij hen thuis. 'Only basic' zegt Elsje, om ons gerust te stellen. Basic betekent diverse salades met alle ingredienten uit eigen tuin, een stuk vlees, waar Albert Heijn alleen maar van kan dromen en een uitgekiend Zuid-Afrikaans wijntje. Basic duurt ook van 6 uur tot half 12. De gitaar speelt hierbij een essentiele rol. Eerst via een aantal goed gezongen oldies door de Hollandse delegatie en later inst...