Wij vangen de lange tocht aan naar het zuiden van Spanje. Veel te ver om in één keer te rijden, dus we hebben een hotel uitgezocht halverwege de route. Ondanks de bevestigde boeking lijkt het hele complex uitgestorven. We lopen even rond in de hoop iemand te treffen en na wat agressief geblaf van een tweetal honden, komt zowaar de beheerder aansloffen en doet de deur van de receptie open. Enthousiast begint hij gelijk te vertellen over alle huisdieren die hij heeft en de internationale allure van zijn hotel. Dat alles in rap Spaans, dus het kan ook heel goed zijn dat hij vertelt dat zijn halve familie gisteren is overleden aan de gevolgen van de Corona vaccinatie. ‘Si, bueno’, zeg ik met een brede glimlach. Dat lijkt me voor alle opties toepasselijk. De rokerige kamer doet wat afbreuk aan de positieve recensies, maar we komen de nacht goed door en beginnen aan de tweede etappe.
Die voert ons langs de uit hun krachten gegroeide badplaatsen Torremolinos, Fuengirola en Marbella, waar de appartementen inmiddels tot in het achterland zijn doorgedrongen. Uiteraard volgens de advertenties allemaal met uitzicht op zee, maar dan moet het wel helder weer zijn. Verder naar het binnenland zien wij onafzienbare hellingen met olijfboomgaarden. Het winnen van palmolie heeft op veel plekken tot een monocultuur geleid, maar dat is niet niet anders met de olijfolie. Een troosteloze aanblik.
Tarifa, onze bestemming, ziet er gelukkig veel aangenamer uit. Wij zijn hier om de vogeltrek te aanschouwen. Omdat Afrika hier maar een tiental kilometer verwijderd is, verzamelen zich hier vele roofvogels en ooievaars om bij goede weersomstandigheden de oversteek te wagen. De eerste ochtend gaan we met een gids op pad, die ons de fijne kneepjes van het trek gebeuren bijbrengt en ons de beste plekken wijst om dat te zien. Bij te harde wind of te slecht zicht keren veel roofvogels halverwege de Straat van Gibraltar weer terug. Het zijn wel watjes, die arenden. Nee, dan de ooievaars. Die cirkelen in grote groepen een tijdlang rond om hoogte te winnen en dan vliegen ze in één keer door naar de kust van Marokko. Soms verliezen ze daarbij dan weer zoveel hoogte dat enkele groepsleden vlak voor het vasteland in zee belanden en verdrinken, maar daar hoor je ze niet over. In de dagen die volgen zien we honderden arenden, wouwen, gieren, ooievaars en nadere roofvogels en wij raken diep onder de indruk van dit spektakel. En daar is heel wat voor nodig…
 |
Dwergarend
|
 |
Dwergarend boven zee
|
 |
Bruine Kiekendief boven Tarifa
|
 |
| Slangenarend |
 |
Aasgier
|
Reacties
Een reactie posten
Als je bij 'Geef je reactie op' gaat typen, kun je vervolgens daarboven bij 'Reageer als' op het pijltje klikken en kiezen voor de optie "naam'' .Leuk om te weten wie er reageert...