Costa Rica deel 5 Macaw Lodge

Wij dalen weer af uit de nevelwouden van Monteverde en rijden langs de kust naar het zuiden. De weg biedt af en toe fraaie uitzichten op de Stille Oceaan en al na een paar uur naderen wij onze volgende bestemming. Weliswaar hebben wij de weerbarstige navigatie app, maps.me weer opgestart, maar voornamelijk om te kunnen lachen om de onmogelijke afslagen, die hij ons probeert op te dringen. Daarover in een latere blog nog meer leuke ervaringen. Nee, wij raadplegen onze uitgeprinte routebeschrijving, verschaft door ons lokale reisagentschap en die vertelt ons dat we, vlak voor de beroemde brug over de Tarcoles rivier, linksaf moeten slaan om onze lodge te bereiken. De aantrekkingskracht van de brug bestaat uit de grote krokodillen, die op de oevers liggen te wachten op de trek van de gnoe. De kans daarop is niet heel groot in Costa Rica. Maar krokodillen zijn geduldig.

We speuren voor de brug hoopvol naar een afslag, maar die blijkt uiteindelijk pas een paar kilometer verderop te zijn. Ach, een routebeschrijving.me mag  ook een foutje maken.

Ons onderkomen heeft de beloftevolle naam : Macaw Lodge, genoemd naar de Scarlet Macaw, de Rode Ara, een grote, kleurrijke papegaai, die net als de Quetzal een bijna mytische naam heeft hier. Die moet je als toerist te zien krijgen. 

We krijgen een fraai huisje toegewezen, met uitzicht op een bosmeertje. Idyllisch in vele opzichten. De enige dissonant wordt gevormd door de cicades, hele dag een oorverdovend concert door het bos schetteren. We kennen ze nog wel van onze zomers in Zui-Frankrijk, maar deze lokale variant heeft een dusdanig volume, dat gehoorschade een reele dreiging is. Voor degenen, die nog over een goed gehoor beschikken althans. 

De volgende middag arriveert een busje vol Taiwanezen, gewapend met torenhoge statieven en enorme telelenzen. Op onze wandeling door de uitgestrekte tuinen van de lodge komen wij er af en toe één tegen, haast bezwijkend onde de last, maar vastbesloten de ultime foto van de Tanager of Kolibrie te maken.

Een uurtje later, op het terras is er plotseling grote opwinding: Scarlet Macaws! Meteen wordt het geschut in stelling gebracht en de Canon toestellen ratelen bijna even snel als de Taiwanezen zelf. De vogels vliegen op en komen prachtig voor de lodge langs om verderop in de bossen te verdwijnen. Zo snel mogelijk proberen de fotografen de statieven los te schroeven, te zwenken en de lens te richten op de langsvliegende Macaws. Eén van de aanwezigen, toevallig uw blogschrijver fotografeert altijd zonder statief en draait moeiteloos mee met de rode modellen.