Suriname voor beginners

3. Etenswaardigheden.

Suriname kent eigenlijk maar twee seizoenen: de natte moesson en de regentijd. Omdat wij ons goed voorbereid hebben op deze trip, wisten wij dat we de natte moesson beter konden vermijden. Onze keuze werpt duidelijk zijn vruchten af. We krijgen gelukkig niet te maken met de korte, hevige tropische moessonbuien, maar het regent gewoon de hele dag. 

We besluiten naar de kust te rijden. Mogelijk is het daar droger en er is ook een vogelgebied, dat we willen bezoeken: de Weg naar Zee. Hiermee bedoelt men in Suriname een weg, die richting de zee loopt. In de moerassige gebieden aan weerszijden zien we al een paar mooie soorten roofvogels

Rufous Crab Hawk

Snail Kite

Aan het eind van de weg komen we uit bij alweer een Hindoeïstische tempel. Na onze verlichtende ervaringen van een paar avonden geleden voelen wij ons gelijk thuis. Aan een vriendelijke man, die wat trappetjes staat te vegen, vragen wij of we even mogen rondlopen. Dat is geen enkel probleem, als wij onze schoenen maar uit doen als we een binnenvertrek betreden. Het tempelcomplex is een verwarrende en bijna kitscherige mix van grote kleurige beelden, mooi bijgehouden offerplekjes omringd door afbrokkelende muren en afval in alle soorten. 

Een glimlachende dame spreekt ons aan en vraagt of wij uit Nederland komen. Ik wil eigenlijk in het Duits ontkennend antwoorden, maar ik herinner me bijtijds ons samenzijn in waarheid. Daarvoor word ik wel meteen gestraft. Zij kent Nederland namelijk. Ze heeft daar lang geleden gestudeerd. Wat volgt is een lang verhaal over de fout die zij destijds begaan heeft, maar eigenlijk de schuld van de docent was. Wat de fout inhield wordt nooit duidelijk, maar wel dat er daarna nog een fout volgde en wederom was een docent de feitelijke schuldige. Dat klinkt allemaal heel plausibel: ik ken het vak. Zij verloor haar studietoelage en brak haar opleiding af met nog slechts één examen te gaan. Vijfentwintig jaar geleden. Maar zij wil terug en van de overheid eisen dat zij haar de toelage alsnog betalen en dat zij haar studie mag afmaken. Of wij dat even kunnen regelen als we terug zijn. Met de innerlijke vrede die ik nog steeds in me draag zeg ik haar dat ze misschien beter in het nu verder kan gaan met haar leven. Een degelijk gevecht verduistert de ziel en bovendien is de bierkaai een makkie vergeleken bij de Nederlandse overheid. Mijn woorden vallen echter in onvruchtbare aarde en toch nemen wij in vrede afscheid van elkaar. 

We besluiten ‘s avonds te gaan eten in het plaatsje Domburg. We hebben daar een leuk terras gezien aan de over van de Suriname rivier. Het is bijna windstil en drie slanke zeiljachten liggen voor anker op het water. Zij hebben ongetwijfeld een lange en avontuurlijke overtocht vanuit Europa achter zich. Een romantische setting voor een etentje. Denken wij. Vanachter de bar van het restaurant klinken vrolijke Caribische klanken, die waarschijnlijk sfeerverhogend bedoeld zijn. In de eettent daarnaast echter vinden ze dat een zwoele avond slechts geslaagd is met een stevige techno beat. En niet te kinderachtig, dat moet echt binnenkomen. Om niet daarin ten onder te gaan schroeft onze bar het volume ook behoorlijk op, zodat al spoedig elk gesprek onmogelijk is. De Surinaamse pizza trilt van onze borden, maar we krijgen toch nog aardig wat binnen.

Op ons eigen terras maken we wandelplannen voor de volgende dag. Gelukkig regent het dan opnieuw. Heerlijk land. En een prachtig vogelleven, zelfs in onze eigen tuin.

———————————————————————————————————————————————————————————————-

Ik stel alle leuke reacties hier enorm op prijs, hartelijk dank daarvoor! Standaard staat de afzender op ‘ANONIEM’ Als dat ook wil, is dat natuurlijk prima. Anders kun je, door te klikken op ‘ANONIEM’ vervolgens de naam aanpassen. Of je kunt, zoals sommigen al doen, je naam vermelden in je reactie zelf. Ik vind het wel leuk om te weten wie er gereageerd heeft, maar de keuze is uiteraard aan jou. Groetjes vanuit het verre Suriname