Suriname voor beginners

2. Sranang en Satsang 

Onze gastheer stelt voor dat wij aan de overkant van de Suriname rivier gaan wandelen. Er is een simpele maar overdekte ‘korjaal’, die als veerboot ingezet wordt. Er is geen dienstregeling: de schipper signaleert wel als er mensen over willen. Dat komt altijd goed. Wij parkeren onze auto in Domburg aan de waterkant en vinden al gauw het bedoelde bootje. Wij zijn niet de enige wachtenden. Één heer en twee dames geven ook aan op de overtocht te wachten. Alle drie duidelijk van Surinaamse afkomst en alle drie woonachtig in Nederland. “Mijn jongste broer heeft de hele familie bedrogen, ja”, geeft hij al na twee minuten prijs. “Alle onroerend goed van de erfenis, ja, heeft hij gewoon tot zich genomen. Een paar ambtenaren hier omgekocht, man, zo werkt dat hier. Gewoon corruptie, man, gewoon corruptie. En hij bedroog ook zijn vrouw. Allerlei scharrels had hij, maar toen zijn vrouw er met een ander vandoor ging vond hij dat niet zo leuk meer, ja. Rare dingen ging hij doen. Kwam zelfs in de gevangenis. En dan belde hij mij of ik hem kon helpen. Jou helpen, zeg ik tegen hem, vergeet dat maar. En toen heb ik de haak op de telefoon gegooid”

Een vierde potentiële passagier, een vrouw die zelf aan de overkant woont en de schipper goed kent houdt ons op de hoogte van de kansen op een overtocht. “ Ik heb hem gebeld en hij is op de highway”, zegt zij. Die highway loopt van Paramaribo tot diep in het zuiden, dus veel houvast geeft dat niet. Wij hebben zelf ook op de Desi Bouterse highway gereden en dan mag je hopen dat je niet met pech langs de kant komt te staan. Na anderhalf uur gezellig keuvelen besluiten wij dat de overkant er morgen ook nog wel is.

We zoeken wat heerlijke junglepaden op en genieten van de wilde tuin van onze cottage. We hoeven niet ver te lopen voor wat kleurrijke vogels.

Rusty-margined Flycatcher

Spotted Tody-Flycatcher

Channel-billed Toucan

Onze gastheer, een werkelijk uiterst vriendelijke man, die zijn Nederlandse bestaan vaarwel heeft gezegd en nu al 23 jaar met zijn vrouw in Suriname woont, nodigt ons als verrassing uit voor een Satsang. Dat is een Hindoestaanse bijeenkomst in de tempel en in dit geval ook de manier waarop de verjaardag van zijn echtgenote gevierd wordt. Satsang betekent zoiets als ‘samenzijn in waarheid’, dus ik aarzel wel even of ik dat moet doen. Ik waag het er op en het is een prachtige plechtigheid, met wierook, zang, meditatie en uiteindelijk ook eten. Het geheel vindt plaats op de buitenplaats van een mooie tempel. Er zijn zo’n honderd gasten aanwezig en dat maakt sommige onderdelen van de ceremonie wat lastig. Op de achterste rijen zitten de kleurig geklede genodigden opgewekt door de stichtelijke woorden en zang van de voorgangers heen te praten. De geluidsinstallatie werkt niet, dus als de meditatie begint komt de vrouwelijke voorganger liefdevol doch beslist eenieder tot stilte manen. Dat helpt en vanaf zijn portret vooraan kijkt Ravi Shankar goedkeurend toe. Het zijn nu slechts de voorbijrazende brommers, die het meditatieve bewustzijn verstoren. Na de overvloedige maaltijd keren wij huiswaarts en wisselen nog een aantal wijze gedachten uit, die we hebben meegekregen. Een fantastische avond.