Suriname voor beginners

Deel 5 .  Peperpot en zo

Onze gastheer biedt aan om, tegen een geringe vergoeding, voor ons te koken. Een heuse Surinaamse Pom. Behalve de kip, komen alle ingrediënten uit eigen tuin. Wij zien hem af en toe met fikse pas de tuin in stappen om weer een knol op te graven of wat essentiële blaadjes te verzamelen. Als wij straks vergiftigd worden is het in elk geval met veel liefde voorbereid. Onzin natuurlijk. Het eindresultaat is een verrukkelijke maaltijd, zoals wij die nog niet eerder in Suriname hebben mogen proeven. Daarna worden wij uitgenodigd om met hem en zijn vrouw een kopje koffie te komen drinken op hun boventerras. Dat worden er wel een paar, want in geanimeerde gesprekken maken zij ons veel duidelijk over veel aspecten van dit mooie en af en toe voor hen frustrerende land. De onlusten in Paramaribo komen ter sprake.’Eigen schuld’, zegt onze gastheer ( zelf van Surinaamse afkomst) beslist. Zijn vrouw probeert nog wat nuance daarin aan te brengen, maar hij is niet te vermurwen. ‘ Kiezen ze eerst voor die moordenaar en daarna geloven ze weer allemaal wat de politici zeggen bij de volgende verkiezingen. Dan wordt van alles beloofd, ja? Mensen krijgen kadootjes, ze beloven een nieuwe weg naar het dorp aan te leggen. Zal wel goed komen, denken ze dan. Ja hoor, dan wordt inderdaad 100 meter weg aangelegd. Zij krijgen stemmen bij de verkiezingen en dan is het geld op. Nou ja, niet op. Dat komt wel ergens terecht, meneer. Ze hebben vriendjes zat. En neefjes en nichtjes. Maar niet voor de nieuwe weg. Die wordt nooit afgemaakt.’ Zijn verhaal verklaart wel al die korte stukjes verharde weg, waar wij hoopvol aan beginnen, om vervolgens weer in zand, modder en kuilen terecht te komen.

Plain-bellied Emerald

 

Wij willen de voormalige plantage ‘ de Peperpot’ bezoeken, nu een jungle-achtig natuurpark. Eerst even geld opnemen, want de Surinaamse dollarvoorraad slinkt hard. Dat is niet zo simpel als het lijkt. De meeste passen worden sowieso niet geaccepteerd en als dat een keer wel het geval is, blijkt het geld op. ‘Morgen is er weer een dag’, vermeldt het display opgewekt. En dat is waar natuurlijk. De Peperpot staat bekend om zijn vele vogels, maar, waarschijnlijk vanwege de onrustige situatie in de hoofdstad hebben zij zich grotendeels uit de voeten gemaakt. Nou ja, ik moet eerlijk bekennen dat vogels kijken in de jungle een kunst op zich is. Af en toe hoor ik wel een indringend maar onbekend geluid. Dat moet iets bijzonders zijn. Langdurig turen wij omhoog, het dichte, donkere gebladerte in. Soms ontwaren we inderdaad het silhouet van een klein vogeltje in de kruin, maar op het moment dat wij de verrekijker er op richten, besluit het beestje zijn geluk vier bomen verderop te beproeven. Slechts de zogenaamde ‘Vogeltoren’, een houten bouwwerk dat tot bij de toppen van de bomen reikt, levert een paar leuke vogels op. En apen, die zich wel een aantal malen laten zien.

Capuchin Monkey 

Black-necked Araçari

Op de terugweg begint onze huurauto te sputteren en is bijna niet meer vooruit te branden. Ik bel onze lokale verhuurder en hij raadt ons aan ter plekke een garage te zoeken om de zaak te verhelpen. Bougie of bobine, schat hij in. Daar heeft hij er zelf altijd standaard een aantal van bij zich, maar het is wat ver om helemaal naar ons toe te rijden. Als ik ons gesprek beëindig, zien wij aan de overkant zowaar ‘Henk’s reparatieshop’ op een uithangbord staan. Henk blijkt een vriendelijke Chinese jongeman, die binnen 10 minuten een nieuwe bobine monteert. De verhuurder heeft ons beloofd dat hij ons het geld de volgende dag aan de overkant van de brug komt teruggeven. Wij begrijpen inmiddels heel goed dat dat uiteindelijk natuurlijk niet doorgaat (lukt me even niet), maar we gaan het nu terugkrijgen wanneer we de auto inleveren. Dat komt goed. 

De lezer kan misschien de indruk krijgen dat onze reis nogal wat tegenslagen kent, maar zo beleven wij dat niet. Wij genieten en blijven heerlijk relaxed. Morgen is er weer een dag.

Savannah Hawk