Het Hoge Noorden

2. Vallend water en watervallen.

Voor een eerste kennismaking met IJsland wordt vaak het rijden van de “Golden Circle” aanbevolen. Een route door adembenemende landschappen, die voert langs watervallen, geysers en kratermeren. Eigenlijk kun je daarna weer gewoon naar huis,  want je hebt de meeste ‘highlights’ van het land al gezien. Wij blijven nog even. Door de onafgebroken regen krijgen we niet alles mee. Desondanks zijn we onder de indruk. Al was het alleen al vanwege het aantal mensen dat de weersomstandigheden trotseert om alle ‘moet je gezien hebben’ plekken te bezoeken.  Wij worstelen ons manmoedig door menigtes Duitsers, Amerikanen, Chinezen en Hollanders heen. En ook Italianen. Opvallend veel Italianen. Terwijl ik dacht dat die bezig moesten zijn met het bewaken van de buitengrenzen van de EU. Niet dus. De meesten lopen hier. Maar goed, als wij, geheel verregend maar aangenaam warm gebleven door het gezelschap, de waterval bereiken, is het schouwspel toch volledig de moeite waard. En dan te bedenken dat men de vorige eeuw het idee had om deze immense waterval te gebruiken voor het opwekken van elektriciteit. Het is slechts aan  Sigríður Tómasdóttir te danken, dat dit niet gebeurd is. Een IJslands familielid van Greta Thunberg. Zij dreigde zich van de waterval te werpen als deze niet behouden zou blijven voor het nageslacht. Een beetje moderne CEO zou lachend zijn camera gepakt hebben om het spektakel op instagram te zetten, maar destijds klopte er vaak toch een gevoelig hart in de ruwe Noorderling.

Gulfoss

Geysir

We besluiten het avondeten te nuttigen in het nabijgelegen dorp. “Hvað viltu borða ?”, vraagt de ober. Zowel Google Translate als ikzelf interpreteren dat als de vraag wat wij willen eten. “Doe mij maar een halve yak” , zeg ik. Ik vind het leuk om iets lokaals te bestellen, maar een halve lijkt me wel zo voorzichtig. Ik zit  op het verkeerde continent, zo blijkt. IJsland is geheel yak-vrij. Ik doe nog een poging met een muskusos sateetje, maar zelfs die heeft de oversteek niet gewaagd. Ze hebben wel pizza. Vandaar al die Italianen.

De volgende ochtend gebruiken wij om de laatste bezienswaardigheid van de ‘ Golden Circle’ te bezoeken, het Kerið kratermeer. Het is zowaar droog. En rustig. En ook weer heel mooi. Als wij na ons bezoek wegrijden stromen de eerste toeristen en de eerste regendruppels weer binnen. Gelukkig. Het voelde al raar.

Kerid kratermeer

Hoe staat het vandaag met de vogels dan? Niet gezien. Nou ja, ééntje dan. Uiteraard een Regenwulp. Dan kan niet missen.